Twórca przestrzeni i obiektów, autor instalacji sensorycznych i teatralnych. Tworzył m.in. dla Galerii Narodowej Zachęta, Centrum Nauki Kopernik czy Nowego Teatru w Warszawie. Kreuje projekt Intibag, który tworzy obiekty sensoryczne wyciszające układ nerwowy człowieka.

Fot. archiwum artysty

Choreografka, badaczka, mama. Największą artystyczną inspirację czerpie z cielesnej obserwacji różnych kolorytów własnego macierzyństwa. W pracy twórczej i badawczej interesują ją punkty styku praktyk somatycznych, psychoanalizy, posthumanizmu i badań nad dzieciństwem. Inicjatorka i współzałożycielka kolektywu Holobiont (2016–2024), tworzonego z choreografką Aleksandrą Bożek-Muszyńską i producentką kreatywną Karoliną Wycisk. Spektakle kolektywu były szeroko prezentowane w Polsce, na najważniejszych przeglądach i imprezach sztuk performatywnych dla dzieci, oraz za granicą.

Od 2018 roku opiekunka merytoryczna programu Roztańczone Rodziny (www.roztanczonerodziny.pl) – pierwszej inicjatywy w Polsce skupionej na rozwoju tańca współczesnego i choreografii eksperymentalnej dla rodzin, działającego nieprzerwanie od 2011 roku, nad którą opiekę producencką sprawuje Fundacja Performat.

Fot. Marta Ankiersztejn

Choreografka i tancerka, twórczyni i terapeutka. Autorka spektakli tanecznych i teatralnych w Polsce i za granicą. Rozwija autorskie metody pracy z ciałem ze szczególnym uwzględnieniem czucia głębokiego i świadomości ciała. Współtworzy projekt Intibag, który wytwarza obiekty sensoryczne wyciszające układ nerwowy.

Fot. archiwum Miejskiego Teatru Miniatura

Reżyserka, aktorka. Absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Toruniu i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Solskiego w Krakowie. W latach 2003–2008 aktorka Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Wiercińskiego. W latach 2009–2016 aktorka w zespole Teatru Studio im. Witkiewicza.
Jako reżyserka zadebiutowała w 2009 r. autorskim spektaklem „60/09” w warszawskim Teatrze Wytwórnia, uznanym przez miesięcznik „Teatr” za debiut roku. Przygotowała scenariusz i wyreżyserowała monodram Doroty Abbe „Kto znajduje, źle szukał” oparty na motywach życia i twórczości Agłaji Veteranyji (Teatr Konsekwentny w Warszawie, 2011), który nagrodzony został za debiut reżyserski na Festiwalu m-Teatr.

Fot. Joanna Gorycka

Dramaturg i pisarz. Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz reżyserii w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie. Jest również̇ absolwentem Studium Animatorów Kultury w Kaliszu.
Jako dramaturg debiutował w marcu 2018 r. spektaklem „Biblia. Rdz. 37-50” w reż. Michała Zadary (Nowy Teatr w Warszawie, premiera odbyła się w ramach Festiwalu Nowe Epifanie). Tworzył dramaturgię oraz pisał/współpisał teksty przedstawień m.in.: „Czartoryska. Artefakty” w reż. Miry Mańki (Narodowy Stary Teatr w Krakowie), „Cierpienia młodego Wertera” wg Goethego w reż. Tomasza Fryzła (Narodowy Stary Teatr w Krakowie), „Bracia Karamazow” w reż. Marty Streker (Teatr im. L. Solskiego w Tarnowie), „Bezpieczne miejsce” w reż. Tomasza Fryzła (Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie), „1984: Ministerstwo Miłości” w reż. Katarzyny Minkowskiej (Teatr Ludowy w Krakowie), „Nieopodalja” w reż. Marka Idzikowskiego (Teatr Baj w Warszawie) oraz „Goście Wieczerzy Pańskiej” w reż. Tomasza Fryzła (Nowy Teatr w Warszawie, premiera na Festiwalu Nowe Epifanie).

Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie oraz Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował literaturę francuską na Université Paris Sorbonne.
Debiutował w 2020 r. przedstawieniem „Bezpieczne miejsce” (tekst i dramaturgia: Piotr Froń, Teatr Łaźnia Nowa), które zostało wyróżnione podczas 14. Festiwalu Boska Komedia oraz nagrodą Debiut TR podczas 10. Forum Młodej Reżyserii. W 2022 r. wyreżyserował spektakl „Tajemniczy ogród” (tekst i dramaturgia: Mira Mańka, Teatr Łaźnia Nowa). Współpracował także z Teatrem Wybrzeże i Teatrem Polskim w Bielsku-Białej. Publikował w „Didaskaliach”. W warszawskim Nowym Teatrze wyreżyserował „Gości Wieczerzy Pańskiej”, których premiera odbyła się na Festiwalu Nowe Epifanie.

doktor nauk ekonomicznych (SGH) z habilitacją z religioznawstwa (UJ). Pracuje w Zakładzie Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej SGH na stanowisku profesora uczelni; w latach 2012-2020 prodziekan Studium Magisterskiego SGH. Zajmuje się współczesnym Bliskim Wschodem oraz społecznościami muzułmańskimi w Europie. Wydała kilka monografii w tym „Świat arabski wobec globalizacji” (2007), „Muzułmańska kultura konsumpcyjna” (2011), „Bankowość muzułmańska” (współautor, 2013), „Managing Spoiled Identity. The Case of Polish Female Converts to Islam” (współautor, 2023). Kierownik projektów finasnowanych ze środków UNESCO, Komisji Europejskiej (CERV, CHANSE/Horyzont 2020), Programu Erasmus+, NCN, MSZ i MNiSW/MEiN. Obecnie realizuje projekt „DIGITISLAM”. Prezes Forum Administracji Akademickiej.

Fot. archiwum prywatne

Dramaturżka i dramatopisarka. Absolwentka psychologii na Uniwersytecie Jagiellońskim i aktorskiego Lart Studio. Jeden z najwyrazistszych i najradykalniejszych głosów feministycznych w kraju. Laureatka Paszportu „Polityki” 2013. Od 2008 r. współpracuje z reżyserem Wiktorem Rubinem. Kilka z jej dramatów znalazło się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej: „Joanna Szalona; Królowa” (2012), „Caryca Katarzyna” (2013), „Sprawa Gorgonowej (2016, zdobywczyni GND), „I tak nikt mi nie uwierzy” (2021, zdobywczyni GND). Jej dramaty doczekały się licznych publikacji w kraju oraz wielu zagranicznych przekładów.

Fot. Łukasz Giza

Polska reżyserka teatralna. Ukończyła studia na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie oraz na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Głównym obszarem jej zainteresowań jest tożsamość oraz strategie autokreacji („Powrót do Reims”, Nowy Teatr w Warszawie, 2020; „Młody mężczyzna” Wrocławski Teatr Współczesny, 2024; „Maria Klassenberg” Raster, Volksbühne, TR Warszawa, 2020-2021). W swoich pracach bada performatywny wymiar języka. Podejmuje temat aktu pisania jako aktu upubliczniania, wykorzystując medium teatru do badania ukrytego potencjału tekstu („Rechnitz. Opera. Anioł Zagłady” TR Warszawa, 2018; „Staff Only” TR Warszawa, Biennale Warszawa, 2019; „Art of Living” Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 2023; „Finnegans W/Fake” Teatr Polski w Podziemiu we Wrocławiu, 2023). Od 2016 roku pracuje na najważniejszych scenach w Polsce m.in. w TR Warszawa, Nowym Teatrze w Warszawie, Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie. Laureatka wielu nagród, m.in. nagrody Olśnienia, Głównej Nagrody w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, drugiej nagrody w Konkursie Sztuki Reżyserskiej w Katowicach, Wrocławskiej Nagrody Artystycznej za rok 2023. Stypendystka Rządu Francuskiego, Instytutu Francuskiego, Fundacji Cité internationale des arts w Paryżu.

Fot. Bartek Warzecha

Biolożka, profesor doktor habilitowana nauk biologicznych, kierowniczka Pracowni Neurobiologii Emocji w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN. Ukończyła biologię i psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, łącząc wiedzę z obu tych dziedzin, by lepiej zrozumieć mechanizmy rządzące zachowaniami społecznymi. W 2006 roku uzyskała doktorat z neurobiologii.

Jej badania koncentrują się na neuronalnych podstawach interakcji społecznych i przetwarzania informacji o emocjach innych, a ich celem jest odkrycie, jak mózg umożliwia nam rozumienie i reagowanie na stany emocjonalne innych. Jako jedna z pierwszych opisała zarażanie emocjonalne u gryzoni oraz jego korelaty neuronalne, ukazując, że empatia ma głębokie ewolucyjne korzenie. To odkrycie otworzyło nową ścieżkę badań nad mechanizmami mózgowymi leżącymi u podstaw społecznego przekazywania emocji i uczenia się przez obserwację.

Fot. archiwum prywatne

To Paulina Giwer-Kowalewska i Aniela Kokosza. Kolektyw powstał w 2020 r. Artystki korzystają z narzędzi techniki tańca współczesnego, improwizacji i somatycznych praktyk pracy z ciałem. Tworzą wydarzenia artystyczne, których głównym tematem jest CIAŁO.
Więcej o nas: www.kolekttacz.pl
#ifyouhavebodyyoucandance

Fot. Mikromomenty Marianna Łakomy

Prof. dr hab. Filozof, etyk i bioetyk; autor książek i artykułów poświęconych etyce Kantowskiej, filozofii medycyny i bioetyce. W ostatnim czasie jego badania obejmują zagadnienia takie jak publiczna debata bioetyczna w społeczeństwie demokratycznym, miejsce godności ludzkiej i praw człowieka w regulacji bioetycznej, równy dostęp do opieki zdrowotnej, status ciała ludzkiego w biomedycynie ze szczególnym uwzględnieniem medycyny transplantacyjnej, podatność na skrzywdzenie uczestników badań naukowych oraz kształcenie etyczne profesjonalistów medycznych i badaczy.

Fot. K. Żuczkowski/Forum

Solistka i kameralistka. W 2022 r. nominowana do International Classical Music Award, Opus Klassik oraz polskiej nagrody Fryderyk za jej nagranie „12 Fantazji na skrzypce solo” G.Ph. Telemanna, będącym jej solowym fonograficznym debiutem.
Od lat współpracuje z najważniejszymi zespołami polskiej i europejskiej sceny muzyki dawnej. Obecnie na stałe związana jest z Collegium Marianum z Pragi pod dyrekcją Jany Semerádovej oraz polskimi orkiestrami Arte dei Suonatori i Wrocławską Orkiestrą Barokową. Wcześniej była jedną z założycielek {oh!} Orkiestry Historycznej, z którą nagrała m.in. album „Concerto Grosso: Émigré to the British Isles” dla belgijskiej wytwórni MUSO, wykonując wraz z Martyną Pastuszką partie solowe. Przez dziesięć lat współtworzyła także trio Extempore, z którym zarejestrowała album „Telemann: Solos & Trios” wydany w 2018 r.
Z jej inicjatywy w 2017 r. powstał kwartet smyczkowy Equilibrium grający na instrumentach historycznych, specjalizujący się w polskim repertuarze romantycznym, z którym regularnie koncertuje w Polsce i za granicą. Z zespołem tym nagrała już cztery płyty z polską muzyką tego okresu (Elsner, Żeleński, Kurpiński, Noskowski, Lessel).
Od 2017 r. artystka zgłębia repertuar klasyczny i romantyczny w zespołach kameralnych z wykorzystaniem historycznych fortepianów.
Małgorzata Malke jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie skrzypiec Adama Musialskiego oraz klasie skrzypiec barokowych Martyny Pastuszki. Studiowała także – w ramach stypendium Erasmus – na uniwersytetach muzycznych w Grazu (skrzypce) i Wiedniu (historyczne praktyki wykonawcze) pod kierunkiem Dominiki Falger. Muzykę dawną wykonuje na pochodzących z 1719 r. skrzypcach francuskiego lutnika Claude’a Pierraya. Jest stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Małgorzata Malke pracuje również z najmłodszymi skrzypkami jako nauczyciel metody Suzuki.

Fot. Łukasz Rajchert

Alicja Morawska-Rubczak i Barbara Małecka – od ponad dziesięciu lat tworzą artystyczny duet, jako twórczynie spektakli dla najmłodszych – reżyserka i scenografka. Zrealizowały wspólnie kilkanaście przedstawień na scenach lalkowych i dramatycznych w całej Polsce, a także w Japonii, Norwegii i na Słowacji. Podróżują, by tworzyć i prezentować spektakle, a także, żeby opowiadać o pasji tworzenia dla najmniejszych widzów. Ich spektakle prezentowane były m.in. w Singapurze, Chinach, Meksyku, Włoszech, Hiszpanii, Finlandii i Grecji, prowadziły również klasy mistrzowskie i wykłady w Dublinie, Pradze, Tokio, Okinawie, Berlinie i Trnavie. Współtworzą poznańską Art Fraction Foundation, wraz z którą realizują Festiwal Najmłodszych (wcześniej Sztuka Szuka Malucha) oraz rozmaite, międzynarodowe projekty artystyczno-kulturalne dla młodych widzów.

Barbara Małecka

Teatrolog, producentka wydarzeń artystycznych, autorka scenografii do spektakli dla najnajmłodszych – m.in. blisko (Centrum Sztuki Dziecka), KUUKI (Japonia), Den lille store reisen i Riverso (Norwegia) i Dżungla (Wrocławski Teatr Lalek). Od 2010 roku kieruje projektem FESTIWAL NAJMŁODSZYCH. Koordynuje polską część międzynarodowych projektów: „Small Size, Performing Arts for Early Years” i „Mapping: the map on the aesthetics of performing arts for early years” realizowanych w ramach programu Kreatywna Europa. Od 2017 roku związana z Teatrem Animacji jako dyrektor artystyczny festiwalu KONTEKSTY. Założycielka i członkini zarządu ART FRACTION FOUNDATION.

fot. Robert Tappert

Doktor nauk teologicznych, adiunktka Uniwersytetu Łódzkiego. Obecnie pracuje w interdyscyplinarnym zespole badającym struktury wspólnot zakonnych w Polsce. Naukowo interesuje się przede wszystkim życiem konsekrowanym w jego społecznym wymiarze, szczególnie statusem społecznym i kościelnym osób zakonnych. W przeszłości zajmowała się różnymi formami teologii wyzwolenia i teologii kultury, zwłaszcza funkcjami języka religijnego w teologii feministycznej. Autorka dwóch monografii: „Jak ptak swoje pisklęta. Macierzyńska symbolika w chrystologiach starożytnych i średniowiecznych oraz jej współczesna funkcja emancypacyjna w teologiach feministycznych” (2022) oraz „Chrystologia kultury współczesnej w oparciu o wybrane przedstawienia Ukrzyżowania” (2019). Członkini European Society of Women in Theological Research. Angażuje się także w szeroko pojętą działalność na rzecz dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego. Mieszka od zawsze w Krakowie.

Fot. Marzena Rej-Brodowska

Absolwent Instytutu Filozofii oraz Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii. Specjalizuje się w filozofii kultury i filozofii posthumanistycznej. Krytyk teatralny. Członek redakcji portalu Teatralny.pl. Pisze dla „Teatru”, „nietak!tu”, „Rity Baum”, „Notatnika Teatralnego” oraz „Teatru Lalek”. Pomysłodawca i współtwórca kursu wiodącego Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań „Teatr dla filozofii – filozofia dla teatru”. Współorganizator Festiwalu Niezależnej Kultury Białoruskiej we Wrocławiu. Założyciel i lider Międzypokoleniowego Kolektywu „Połączenia”. Członek Komisji Artystycznej 25. i 27. Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Współautor e-booka poświęconego teatrowi offowemu „Offologia dla opornych”. Zwycięzca Nurtu Off 44. Przeglądu Piosenki Aktorskiej.

Fot. Nadia Kościuk

Alicja Morawska-Rubczak i Barbara Małecka – od ponad dziesięciu lat tworzą artystyczny duet, jako twórczynie spektakli dla najmłodszych – reżyserka i scenografka. Zrealizowały wspólnie kilkanaście przedstawień na scenach lalkowych i dramatycznych w całej Polsce, a także w Japonii, Norwegii i na Słowacji. Podróżują, by tworzyć i prezentować spektakle, a także, żeby opowiadać o pasji tworzenia dla najmniejszych widzów. Ich spektakle prezentowane były m.in. w Singapurze, Chinach, Meksyku, Włoszech, Hiszpanii, Finlandii i Grecji, prowadziły również klasy mistrzowskie i wykłady w Dublinie, Pradze, Tokio, Okinawie, Berlinie i Trnavie. Współtworzą poznańską Art Fraction Foundation, wraz z którą realizują Festiwal Najmłodszych (wcześniej Sztuka Szuka Malucha) oraz rozmaite, międzynarodowe projekty artystyczno-kulturalne dla młodych widzów

Alicja Morawska-Rubczak

Reżyserka, pedagożka teatru, specjalizuje się w dziedzinie teatru i tańca dla dzieci do lat trzech. Tworzy przede wszystkim spektakle dla najnajmłodszych oraz projekty edukacyjne. Zafascynowana pracą zespołową z wykorzystaniem komunikacji opartej na empatii. Jej spektakle były prezentowane i nagradzane na najważniejszych festiwalach w kraju i na świecie – między innymi w Singapurze, Japonii, Chinach, Rumunii, Rosji, Irlandii, Włoszech i Iranie. Jest wolnym strzelcem, pracuje w Polsce i zagranicą, w czym nie przeszkadza jej mieszkanie w malutkiej wiosce pod Wałczem. Choć kocha swoją pracę, jej największa miłością są mąż oraz dzieci – Zuzia i Bolko.

Fot. Robert Tappert

Urodzony w 1999. Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Członek Ruchu Sprawiedliwości Społecznej Piotra Ikonowicza. Reżyser spektakli: „Ludowa historia Polski” i „Noc Szpilek” w Teatrze Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi, „Podwójny z frytkami” w Teatrze Dramatycznym im. Gustawa Holoubka w Warszawie, „Polowanie” w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, „Taśmy rodzinne” oraz „Querelle” w Teatrze Polskim w Poznaniu. Dramaturg spektaklu „Smoleńsk Late Night Show” (Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi). Asystent reżyserki Katarzyny Kalwat oraz kompozytora Wojciecha Blecharza przy projektach „Staff Only” (Biennale Warszawa, TR Warszawa), „Choreografie domowe” (Volksbuehne, CSW, TR Warszawa) i „Powrót do Reims” (Boska Komedia, Nowy Teatr w Warszawie). Drugi dramaturg przy spektaklu „Los Endemoniados. Biesy” w reż. Marcina Wierzchowskiego (Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu). Realizował czytania performatywne w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Teatrze Polskim w Bydgoszczy i w Goyki Art Inkubatorze w Sopocie. Laureat wyróżnienia ZAIKS na 11. Forum Młodej Reżyserii za reżyserię spektaklu „Kiedykolwiek dane”. Absolwent modułu „Devising Theater & Collective Work” pod kierunkiem Sodji Lotker i Wojtka Ziemilskiego w ramach międzynarodowych warsztatów „Summer Camp” (Nowy Teatr). Absolwent międzynarodowych warsztatów „Summer Camp: New Rules” pod kierunkiem Prodromosa Tsinikorisa, She She Pop, Teatru 21 i kolektywu Culture For Climate (Nowy Teatr). Absolwent warsztatów „My documents” pod kierunkiem Loli Arias oraz „Synchronizing Times” pod kierunkiem Alexandra Gieschego (Teatr Studio, Onassis Stegi). Absolwent modułów „Dramaturgia”, „Kurator/producent” i „Nowatorskie praktyki artystyczne” w ramach Laboratorium Nowych Praktyk Teatralnych pod kierunkiem prof. Krystyny Duniec. Uczestnik rezydencji artystycznych „Sopot Non-Fiction” i „Mladinsko International Showcase” w Lubljanie.

Pedagożka teatru, koordynatorka i trenerka dostępności, audiodeskryptorka teatru i tańca, reżyserka. Pracuje w Narodowym Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Tworzy programy twórcze i prowadzi warsztaty dla dzieci, młodzieży, seniorów oraz osób z niepełnosprawnościami i g/Głuchych. Autorka 3 innowacji społecznych w dziedzinie teatru i tańca: „Zmysły w ruchu. Model choreografii dla osób niewidomych”, „Scena otwarta. Samorzecznicy w teatrze” (model dostępnej edukacji teatralnej), „Teatr: laboratorium zmysłów”. Wyreżyserowała multisensoryczny spektakl „Moja pierwsza odyseja kosmiczna” dla dzieci w wieku 0–24 miesiące oraz spektakl w ciemności „Na początku jest czułość” ze zintegrowaną audiodeskrypcją i z udziałem aktorów niewidomych i widzących. Interesuje ją projektowanie sensualne.

Fot. Nika Tarnowska

Reżyser. Absolwent socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej; na UJ studiował również filozofię. Debiutował w 2006 r. Od tego czasu przygotował blisko 30 spektakli w teatrach w Polsce, m.in. w Bydgoszczy, Wrocławiu, Wałbrzychu, Krakowie, Kielcach, Gdańsku, Poznaniu, Gnieźnie, Olsztynie i Warszawie. Od 2008 r. stale współpracuje z pisarką i dramaturżką Jolantą Janiczak, wystawiając głownie jej dramaty skupione wokół postaci kobiet, cielesności i polityki oraz szeroko rozumianej problematyki feministycznej. Jego spektakle to oryginalne zjawisko z pogranicza teatru, filmu i happeningu, regularnie pokazywane na najważniejszych festiwalach w Polsce, gdzie zdobywają liczne nagrody. W 2013 r. został Laureatem Paszportu „Polityki”.

Fot. Łukasz Giza

Debiutowała w 2004 r. solowym występem w Królewskiej Akademii Muzycznej w Kopenhadze, co zapoczątkowało jej muzyczną karierę z licznymi koncertami w Europie i Stanach Zjednoczonych.
W 2005 r. Bolette została wybrana „Artystą Roku” Radia Duńskiego, a w 2011 r. była nominowana do Nordic Council Music Prize. W 2014 r. otrzymała prestiżową nagrodę duńskiej krytyki muzycznej.
Wspólnie z trio Alpha, którego jest członkinią i współzałożycielką, była nominowana do Nordic Council Music Prize w 2009 r. Wcześniej, w 2006 r, Trio było laureatem Danish State Radio’s Chamber Music Competition oraz finalistą Concert Artist Guild Competition (2008) i Terem Crossover Competition (2010).
Repertuar Bolette obejmuje nie tylko muzykę klasyczną od średniowiecza do współczesności, ale także muzykę jazzową i improwizowaną. Artystka porusza się pomiędzy różnymi estetykami i stylami, współpracując zarówno z DJ-ami, jak i pianistami jazzowymi.
Jako solistka współpracuje z Arte dei Suonatori, Concerto Copenhagen, Danish Chamber Orchestra, Danish Radio Symphony Orchestra oraz Royal Danish Orchestra.
Wzięła udział w wielu nagraniach płytowych: „Royal Recorder Concertos” z Arte dei Suonatori (Dacapo), „Early & Late” z Gáman trio (Dacapo), „Alpha”, „Through the Looking Glass” (Dacapo) z Alpha, World (Gateway) z Alpha, „A Joker’s Tale” z Paradox (BIS-CD) oraz „Bach harpsichord concertos” (Concerto Copenhagen, CPO).
Niebawem ukażą się kolejne realizacje płytowe a wśród nich „Wariacje Goldbergowskie” J. S. Bacha z triem Alpha, „Suita a-moll i koncerty podwójne” Telemanna z orkiestrą Arte dei Suonatori.
Od 2012 r. kieruje Wydziałem Muzyki Dawnej w Królewskiej Akademii Muzycznej w Kopenhadze, gdzie od 2009 r. uczy gry na flecie prostym.
Bolette jest jednym z najbardziej aktywnych duńskich artystów na polskiej scenie muzycznej. Koncertuje regularnie z Arte dei Suonatori od ich pierwszego spotkania w 2004 r. Jest częstym gościem festiwali Muzyka w Raju, Poznań Baroque oraz Mazovia Goes Baroque prezentując polskiej publiczności całe spektrum swojego szerokiego repertuaru.

Fot. Caroline Bittencourt

Profesor na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik Laboratorium Badań nad Traumą. Autor wielu prac naukowych dotyczących długotrwałych następstw radzenia sobie z różnego rodzaju zdarzeniami traumatycznymi – od negatywnych doświadczeń z dzieciństwa, po traumę zmagania się ze śmiertelną chorobą somatyczną aż po zagadnienia międzypokoleniowego przekazywania traumy. Bada również zagadnienia potraumatycznego wzrostu (ang. posttraumatic growth, PTG), a w szczególności to, dlaczego jedne osoby po wydarzeniach traumatycznych doznają tylko ich „ciemnej” strony pod postacią zaburzenia po stresie traumatycznym (ang. posttraumatic stress disorder, PTSD), a inne doświadczają w ich następstwie wzrostu potraumatycznego. Jako że pracuje również klinicznie jako psychoterapeuta Gestalt („Ośrodek JA”; „Nastroje Psychoterapii”), bada empirycznie także zagadnienia zdrowia psychicznego psychoterapeutów, tj. czynniki psychospołeczne chroniące przed wypaleniem zawodowym i zwiększające dobrostan psychiczny w tej profesji.

Fot. archiwum prywatne

Klawesynistka, fortepianistka, pedagog, na co dzień związana z warszawskim środowiskiem Lado ABC. Na swoim koncie ma pierwszą w Polsce kompletną publikację „Partit klawesynowych” J. S. Bacha (Lado ABC) oraz nominowaną do nagrody Fryderyk, monograficzną płytę z twórczością Pawła Szymańskiego (Bôłt Records). Dokonała światowych prapremier jego utworów („Les Poiriers en Pologne ou une Suite de Pieces Sentimentales de Clavecin faites” par Mr Szymanski oraz napisanych specjalnie dla niej i jej dedykowanych „Dissociative Counterpoint Disorder” w 2014 r. i „Margaret’s Toy” w 2024 r.). Stworzyła muzykę do kilku spektakli teatralnych.
Publikowała w „Forum Muzykologicznym”. Studiowała w Warszawie (prof. L. Kędracki, prof. W. Kłosiewicz) i Bostonie (New England Conservatory, prof. J. Gibbons), szlifowała umiejętności z tuzami klawesynu (prof. H. Dreyfus, B. van Asperen, J. Van Imerseel, K. Haugsand, J. Ogg, M. Van Delft). Jest beneficjentką stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Współpracuje z duńską flecistką Bolette Roed. Artystki najchętniej sięgają po fundamentalne dzieła barokowe i prezentują je w nowej odsłonie instrumentalnej (sonaty na klawesyn i skrzypce, „Sinfonie” Bacha w transkrypcji na klawesyn i flet prosty). Współtworzy grupę Mitch & Mitch con il loro Gruppo Etereofonico, z którą w 2023 r. otrzymała nagrodę Fryderyk za płytę „Amore assoluto per Ennio”.
Prowadzi klasę klawesynu w ZPSM im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W swoich ostatnich działaniach Sarbak skupia się na twórczości Fryderyka Chopina, którego mazurki interpretuje na niezwykle rzadkim fortepianie tangentowym, sięgając po nowe środki wyrazu i czerpiąc z unikatowych możliwości instrumentu.

Fot. Edyta Leszczak/ŁadneBebe

Psycholożka, autorka książek dla rodziców, mama trojga. Ukończyła studia filozoficzne i psychologiczne. Wspiera rodziców i nauczycieli w budowaniu satysfakcjonującej, opartej na szacunku i zaufaniu relacji z dziećmi. Prowadzi spotkania warsztatowe i superwizyjne dla zespołów nauczycielskich. Popularyzuje wiedzę psychologiczną, prowadzi webinaria, kursy online oraz szkolenia dla rodziców i profesjonalistów.

Fot. archiwum prywatne

(lutnie, teorba, gitara barokowa)
Szczególnym zamiłowaniem darzy muzykę solową XVII i XVIII wieku na lutnię barokową oraz muzykę zespołową z użyciem teorby i gitary barokowej jako instrumentów continuo. Traktuje muzykę barokową jak sztukę współczesną i żywą, współgrającą w niezwykły sposób z naszymi nowoczesnymi potrzebami artystycznymi. Nie interesuje się mechanicznym odtwarzaniem, poszukuje naturalności i prawdziwych, głębokich emocji.
Ukończyła z wyróżnieniem studia w zakresie gry na lutni w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie Jerzego Żaka oraz w Hochschule für Musik Trossingen (Niemcy) pod kierunkiem Rolfa Lislevanda. Jest także absolwentką studiów licencjackich w Katedrze Komparatystyki Literackiej Instytutu Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę gry na lutni rozpoczęła pod kierunkiem Antona Biruli. Uczestniczyła wielokrotnie w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Hopkinsona Smitha, Joachima Helda czy Jacoba Lindberga. Realizując basso continuo, współpracowała z solistami i zespołami zarówno w kraju, jak i za granicą, a także z teatrami operowymi w Stuttgarcie (Wilhelma Theater), Pforzheim, Krakowie, z Warszawską Operą Kameralną, Capellą Cracoviensis, Polską Operą Królewską oraz Danmarks Radio Orkestret w Kopenhadze i Hochschule für Musik u. Theater w Lipsku. Brała udział w premierowych nagraniach, m.in.: ścieżki dźwiękowej do „Szkoły żon” dla Teatru Telewizji (muz. A. Konarski, reż. J. Stuhr), oratorium „Golia abbattuto” A. Melaniego (dyr. J. Żak), cyklu M. Stachowskiego „Amoretti” (1982) i zbiorów Bibliotheca Rudolphina, a także utworów z tabulatur krzeszowskich dla Cyfrowej Biblioteki Narodowej Polona oraz w koncertowych nagraniach dla TVP Kultura. W swojej pracy doktorskiej zajęła się bardzo rzadko wykonywaną muzyką kameralną z lutnią obligato na przełomie XVII i XVIII wieku i dokonała jej premierowych rejestracji dźwiękowych (praca ta otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów 2023). W 2023 r. ukazała się jej solowa płyta „Timeless Lute” z utworami na lutnię barokową autorstwa Silviusa Leopolda Weissa oraz premierowym nagraniem suity „Le Parnasse Silesienne” Marka Pasiecznego
Anna Wiktoria jest jednym z redaktorów w międzynarodowym projekcie Le Luth Doré. Prowadzi także warsztaty i wykłady na temat instrumentów lutniowych i ich oryginalnego repertuaru oraz klasę Lutni i Dawnych Instrumentów Szarpanych w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Fot. Paweł Pałka

Urodziła się w 1981 r. w Olsztynie. Dramatopisarka, teatrolożka. Absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim (specjalność: teatrologia), studiowała także filmoznawstwo i amerykanistykę na UJ i na Westfälische Wilhelms-Universität w Münster. W latach 2013–2014 studiowała w prywatnej szkole filmowej Akademia Multi Art w Krakowie pod kierunkiem uznanych twórców, m.in. Xawerego Żuławskiego, Jacka Bławuta i Janusza Kondratiuka.
W grudniu 2019 r. zadebiutowała dramatem „Objects in Mirror Are Closer Than They Appear” w e-antologii „Nasz głos” wydanej przez Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Kolejne dramaty publikowała w „Dialogu”: „Polowanie” (2020 nr 4), „Totentanz. Czarna noc, czarna śmierć” (2021 nr 2).
W 2020 r. otrzymała Stypendium Twórcze Miasta Krakowa, w ramach którego powstał dramat „Kateriny brak”.
W 2021 r. napisała dramat „Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia”, który ukazał się nakładem Wydawnictwa Cyranka w 2022 r.
Laureatka konkursu stypendialnego DRAMATOPISANIE (II edycja; 2021) organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. W ramach stypendium powstał dramat „Wolny strzelec”. A także nagrody za najlepszy dramat sezonu 2023/2024 w ramach Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za sztuki „Polowanie” i „Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia”.
We wrześniu 2023 r., nakładem Wydawnictwa Cyranka, pod patronatem Krakowa Miasta Literatury UNESCO ukazała się jej pierwsza powieść zatytułowana „Toń”, którą uhonorowano nagrodą Krakowska Książka Miesiąca (styczeń 2024 r.) i Wawrzynem – Nagrodą Literacką Warmii i Mazur (nagroda podwójna: kapituły i czytelników) w maju 2024. Powieść znalazła się także na longliście Nagrody Grand Continent 2023 i Nagrody Literackiej Nike 2024 oraz w finale Nagrody Conrada.
Jest współzałożycielką i członkinią zarządu Żydowskiego Instytutu Sztuki.

Fot. z archiwum autorki

Dr hab. n. med. i n. o zdr.

Położna z czterdziestoletnim stażem pracy, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Pracuje w Szpitalu Specjalistycznym św. Zofii w Warszawie, gdzie opiekuje się rodzicami, którzy pomimo prenatalnej diagnozy o letalnym (śmiertelnym) rokowaniu dla dziecka, chcą urodzić chore dziecko. Towarzyszy podczas ich prenatalnego rodzicielstwa, a podczas narodzin, razem z rodzicami wita i z godnością żegna nowo narodzone dziecko.
Po porodzie pomaga kobietom radzić sobie z cierpieniem i żałobą po stracie dziecka, towarzyszy im w przeżywaniu żałoby tak, by nadały sens dalszemu życiu, prowadząc do wzrostu potraumatycznego.
Jako profesor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego prowadzi naukowe badania jakościowo-fenomenologiczne w obszarze perinatalnej opieki paliatywnej. Bada fenomen, zjawisko, doświadczenia ciąży i porodu kobiet, które po prenatalnej diagnozie o letalnym rokowaniu dla dziecka kontynuują ciążę. Bada, jak to trudne doświadczenie ciąży i porodu śmiertelnie chorego dziecka wpływa na życie osobiste, społeczne i zawodowe tych kobiet/rodzin.

Fot. Julita Ledzińska

Zawodowo managerka z wieloletnim doświadczeniem w zarządzaniu projektami i budowaniu relacji z klientami w kraju i za granicą. Prywatnie, szczęśliwa w małżeństwie, ciekawa człowieka, poszukująca odpowiedzi na wielkie pytania. Trwające zaledwie kilkanaście dni spotkanie z nowo narodzonym synkiem i jego strata nadały jej życiu nową głębię, napełniły dobrem, które pragnie podawać dalej. To doświadczenie zainspirowało ogólnopolski projekt, w ramach którego powstała książka „Okruszki. 26 historii spisanych przez rodziców po stracie dziecka” zwieńczona rozdziałem merytorycznym o żałobie autorstwa Magdaleny Mikulskiej, psycholog i współtwórczyni projektu.

Fot. Magdalena Wesołowska