„Czemu jesteście zmieszani?” to hasło tegorocznej, 15. edycji Festiwalu Nowe Epifanie. Chcemy, by prowadziło nas przez najbliższe tygodnie Festiwalu i proponowane w jego ramach spektakle, koncerty i filmy. Ich tematyka ogniskuje się wokół choroby, bólu, cierpienia, śmierci, w końcu żałoby – sytuacji trudnych, które wytrącają nas z kolein codzienności, wprawiają w stan konsternacji, zmieszania.

W Ewangelii św. Łukasza pytanie „Czemu jesteście zmieszani?” Jezus stawia swoim uczniom zaraz po swojej męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Apostołowie pogrążeni w żałobie, ale i nadziei pokładanej w świadectwach tych, którzy spotkali już Zmartwychwstałego, są pełni sprzecznych emocji. To mieszanka zwątpienia, zawiedzionych oczekiwań i pokładanych w Jezusie nadziei, bólu utraty, osamotnienia, złości, smutku. Ale też zaprzeczenia – zanegowania faktu samej śmierci i wszelkich innych mechanizmów, które przecież sami dobrze znamy z przeżywania żałoby czy to po bliskich nam osobach, czy też utraconych planach i nadziejach. W zaproponowanych w tegorocznej edycji Festiwalu wydarzeniach chcemy przyglądać się tym emocjom. Chcemy kontemplować je w zmieszaniu, w którym nic nie jest jasne, jednoznaczne i zdecydowane. W którym sprzeczność wydaje się być zasadą organizującą dramaturgię ludzkiego doświadczenia.

Podstawowym celem Festiwalu Nowe Epifanie jest poszukiwanie nowych, współczesnych epifanii piękna oraz inicjowanie twórczego dialogu artystów z tradycyjną sztuką religijną w duchu „Listu do artystów” Jana Pawła II. Formuła Festiwalu ma charakter interdyscyplinarny i obejmuje prezentację przedstawień teatralnych, widowisk muzycznych w przestrzeniach sakralnych, wystaw, pokazów filmowych poruszających w nowoczesny sposób tematykę religijną i teologiczną oraz towarzyszących im spotkań dyskusyjnych, prowokujących do duchowej refleksji oraz odnawiających dialog religii ze sztuką. W 2024 roku wracamy do prezentacji w programie najlepszych spektakli z ubiegłego sezonu teatralnego, podejmujących tematy duchowe, etyczne i religijne.

Festiwal rozpoczynamy pokazem dwóch, inspirowanych osobistymi przeżyciami prac dyplomowych absolwentek Akademii Teatralnej. Podczas jednego wieczoru, zatytułowanego „Młoda Reżyseria”, zapraszamy na film krótkometrażowy „Babcia Wandzia” w reż. Karoliny Kowalczyk, będący fabularyzowaną fantazją o duchowości jej babci, i spektakl-instalację „Ból” Kingi Chudobińskiej-Zdunik, w którym reżyserka podzieliła się własnym bólem spowodowanym życiem ze stwardnieniem rozsianym. W ciągu kolejnych sześciu tygodni przyjrzymy się językowi osób konsekrowanych, którym mówią o różnych formach miłości w „Ptakach ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele” w reż. Jędrzeja Piaskowskiego i w dramaturgii Huberta Sulimy oraz wspólnocie w żałobie (rodzinie, ale także narodowi) w „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” w reż. Mateusza Pakuły oraz w „Gusłach” na motywach „Dziadów” Mickiewicza w reż. Grzegorza Brala.

Do współpracy zaprosiliśmy w tym roku Mateusza Tomę, który przygotował komplementarny do tematyki spektakli program filmowy wraz z dyskusjami z zaproszonymi gośćmi. W programie muzycznym pojawią się artyści, których znamy z poprzednich edycji, Adam Strug i zespół Dziczka, oraz debiutujący na festiwalu zespół Jerycho z albumem „Golgotha” .

Między Środą Popielcową, która w tym roku wypada w walentynki, a Niedzielą Palmową często możemy poczuć się zmieszani, dlatego wracamy do formuły spotkań z widzami po spektaklach i filmach – wspólnie łatwiej będzie nam skonfrontować się ze sobą i odpowiedzieć na zawarte w haśle pytanie.

Zespół Festiwalu