W programie utwory Adama Struga do wierszy Mickiewicza, Zacharasiewicza, Leśmiana, Tuwima, Lechonia, Grochowiaka i Rymkiewicza.
W koncercie „Piosenki zmieszane” usłyszymy utwory Adama Struga do wierszy Mickiewicza, Zacharasiewicza, Leśmiana, Tuwima, Lechonia, Grochowiaka i Rymkiewicza. Tematem przewodnim jest konfuzja – religijna, egzystencjalna, miłosna i śmiertelna.
ZŁOTY muz. Adam Strug NIEPOGODA, sł. Jan Zacharasiewicz, muz. Adam Strug ŻOŁNIERZ, sł. Bolesław Leśmian, muz. Adam Strug MENUET, sł. Stanisław Grochowiak, muz. Adam Strug PRZECHODZIEŃ, sł. Bolesław Leśmian, muz. Adam Strug DUSZA Z CIAŁA WYLECIAŁA, sł. Julian Tuwim, muz. Adam Strug RANEK MAJOWY, sł. Julian Tuwim, muz. Adam Strug PO ŚMIERCI, sł. Bolesław Leśmian, muz. Adam Strug SENTYMENTALNY WIERSZYK PAŹDZIERNIKA, sł. Jarosław Marek Rymkiewicz, muz. Adam Strug PIĘKNA MŁYNARKA, sł. Jarosław Marek Rymkiewicz, muz. Adam Strug ZA NASZYM OKNEM, sł. i muz. Adam Strug WE ŚNIE, sł. Bolesław Leśmian, muz. Adam Strug NAD BRZEGAMI RZEK PŁYNĄCYCH, sł. Jan od Krzyża, tłum. Bernard Smyrak, muz. Adam Strug
Na rozpoczecie Festiwalu podczas jednego wieczoru odbędą się dwa pokazy dyplomów absolwentek Akademii Teatralnej.
Podczas jednego wieczoru odbędą się dwa pokazy dyplomów absolwentek Akademii Teatralnej w Warszawie. Zapraszamy na film krótkometrażowy „Babcia Wandzia” w reż. Karoliny Kowalczyk (autorki m.in. spektaklu „Co gryzie Gilberta Grape’a” w Teatrze Powszechnym), a następnie na spektakl-instalację „Ból” Kingi Chudobińskiej-Zdunik (znanej noowoepifaniowej publiczności z „Filokteta ex machina” Agaty Koszulińskiej w Teatrze Powszechnym).
Czas trwania obydwu wydarzeń: ok. 100 min. Między wydarzeniami przewidziana jest przerwa.
Każdy z nas ma Babcię. Ma, miał, miewa lub nosi w sobie jej brak. „Babcia Wandzia” to czuła opowieść o życiu kobiety, która całe swoje życie kochała i do której na starość ta miłość powraca.
Ten film jest poważny i pogodny. Czuły i szorstki. Jest też kolejną powtarzaną z pokolenia na pokolenie opowieścią o Rodzinie. W duchowości Babci Wandzi, odkrywanej przed tymi, którzy przychodzą do niej na obiady, kryją się mądrość, dowcip i absolutna powaga istnienia.
To fabularna fantazja na temat Babci Lusi. Prawdziwej Babci swojej wnuczki Karoliny.
Twórcy
Scenariusz i reżyseria: Karolina Kowalczyk Zdjęcia: Aleksandra Kamińska Montaż: Kajetan Pieczyński Muzyka: Tomasz Karc Scenografia: Kunchok Palmo Kostiumy: Feliksa Żurawska, Anna Tiepłow Charakteryzacja: Anna Tiepłow Mistrz oświetlenia: Krzysztof Solich Dźwięk: Małgorzata Mendrek, Maryla Kłosowska Postprodukcja dźwięku: Małgorzata Mendrek, Jan Hozakowski Korekta barwna: Kuba Matras Kierownictwo produkcji i planu: Adrianna Branecka
Premiera: 1.03.2023 Czas trwania: 30 min Film powstał w ramach zajęć dydaktycznym na kierunku reżyseria pod opieką prof. dr hab. Wojciecha Adamczyka.
Obsada
Babcia Wandzia – Grażyna Zielińska Święty Antoni – Filip Orliński Pan Jezus – Piotr Kramer Matka Boska – Justyna Fabisiak
O „Bólu”
Przed Państwem zespół opuszkowy Wallenberga, gruźlica, stwardnienie rozsiane i lęk. Wyłuskałam z dzienników św. Faustyny, Barbelliona i Wata opisy ich chorób, bo w literaturze – poza okrutnym nowotworem – najczęściej są one ukryte, a schorzenie fabularne to nieprawda, jeśli pisarz go nie doświadczył. Główną treścią tych dzienników nie jest zdrowie, więc musiałam odcedzić Chrystusa, biologię i politykę. Solidny ateizm, zasadniczy agnostycyzm i głęboka wiara nie ratują przed bólem istnienia, bólem fizycznym i śmiercią.
Absurd: zebrałam w jedno miejsce pamiętnikarzy, którzy nigdy się nie spotkali w świecie realnym, aby Państwo usłyszeli ich głos, i dodałam do tego dwa utwory Kalibra 44. Wraz z zespołem stworzyliśmy absurdalną instalację chorobową, organizm, do którego można wejść i który można opuścić w dowolnym momencie. Można chodzić, można usiąść, można się położyć.
Jeżeli zastanawia Państwa, dlaczego opis spektaklu jest w pierwszej osobie, to śpieszę z wyjaśnieniem: to ja oprowadzam po instalacji.
Cicerone
„Ból” został zaprezentowany na siódmym Generation After. Showcase. Organizowane przez Nowy Teatr wydarzenie prezentuje najnowsze zjawiska polskiej sceny teatralnej przedstawicielom i programatorom najważniejszych festiwali i instytucji teatralnych z Europy, Azji i Ameryki.
Recenzje
Głosy widzów: To jest boleśnie piękne przedstawienie.
„BÓL” to wyjątkowe przedstawienie pod każdym względem. To dokładnie przemyślany performans pani Kingi i opis jej prawdziwych doświadczeń, pięknie przedstawionych przez aktorów – gorąco polecam ten spektakl.
Głos krytyka: Kinga Chudobińska-Zdunik jest i ciceronem, i archontką. Wprowadzi cię w archiwalny mikroświat swojej choroby, przestrzenną manifestację biologicznych procesów, które w niej zachodzą. W performatywnie wytwarzaną historię choroby. (…) Nie chodzi o to, co ciało znaczy albo jak jest znaczone, tylko o jego bycie w przestrzeni, bycie w chorobie, bycie w tekście i bycie w ruchu. Bartosz Dołotko, „lcr/SM, albo: komunia na receptę przy zlewie Supreme”, „Didaskalia. Gazeta Teatralna” 2023 nr 175/176
Twórcy
Reżyseria: Kinga Chudobińska-Zdunik Teksty: W. N. P. Barbellion, Faustyna Kowalska, Aleksander Wat, Kaliber 44 Scenografia teatralna: Sonia Skowronek Scenografia instalacyjna: Feliksa Żurawska Kostiumy: Barbara Niestrawska Oprawa muzyczna: Paweł Dudziak Ruch sceniczny: Helena Hajkowicz Asystentka reżyserki: Zuzanna Berus Trąbka: Bartosz Kieszkowski Mentoring: Łukasz Chotkowski
Premiera: 28.04.2023 Czas trwania: 50 min (brak przerwy)
Występują
Aleksander Wat – Karol Kunysz Faustyna Kowalska – Paulina Matusewicz Ola Watowa – Zuzanna Radek W. N. P. Barbellion – Artur Zudzin-Wiśniewski Magik i Bóg – Bartosz Kieszkowski Cicerone – Kinga Chudobińska-Zdunik
Galeria
Kadr z filmu/Akademia TeatralnaKadr z filmu/Akademia TeatralnaKadr z filmu/Akademia TeatralnaKadr z filmu/Akademia TeatralnaKadr z filmu/Akademia TeatralnaKadr z filmu/Akademia Teatralna„Ból”, fot. Agnieszka DudziakFot. Agnieszka DudziakFot. Agnieszka DudziakFot. Agnieszka DudziakFot. Agnieszka DudziakFot. Agnieszka Dudziak
Nagradzany dokument o pacjentach i opiekunach ośrodka Adamant oraz przejmujący obraz pogarszającej się kondycji psychiatrii we Francji.
Zacumowany od lipca 2010 roku na prawym brzegu Sekwany paryski Adamant to wyjątkowe miejsce. Ta osobliwa pływająca konstrukcja mieści w sobie ośrodek opieki dziennej dla dorosłych cierpiących na różnego rodzaju zaburzenia psychiczne. Trafiających tam ludzi dzieli wiele, od życiowej historii, przez status społeczny czy wiek, łączy natomiast to, że każdy z nich potrzebuje pomocy.
Niektórzy pacjenci odwiedzają Adamant codziennie, inni wracają jedynie od czasu do czasu. Czeka na nich wykwalifikowany zespół opiekuńczy, w którego skład wchodzą psychiatrzy, terapeuci, pielęgniarki czy cała grupa zewnętrznych współpracowników, organizująca dla swoich podopiecznych szereg aktywności. Artystyczne warsztaty czy wspólne wyjścia stają się dla tych ludzi nie tylko odskocznią od codziennych problemów, ale i szansą na odkrycie własnych nietuzinkowych talentów. Adamant jest bowiem miejscem pełnym ciepła, humanizmu, zrozumienia dla drugiego człowieka i jego niedoskonałości.
Nagrodzony Złotym Niedźwiedziem na ostatnim festiwalu w Berlinie film Nicolasa Philiberta to dokumentalna lekcja empatii, pasji i pokonywania własnych ograniczeń. Z jednej strony to niespieszna obserwacja niewielkiej społeczności pacjentów oraz opiekunów ośrodka Adamant, z drugiej przejmujący obraz pogarszającej się kondycji psychiatrii we Francji.
Od organizatorów
Po seansie odbędzie się spotkanie z Anną Kiedrzynek, dziennikarką i reporterką, które poprowadzi Mateusz Toma.
Widownia w Sali Kominkowej Centrum Myśli Jana Pawła II liczy 60 miejsc siedzących. Zachęcamy do wcześniejszego zajmowania miejsc.
Spektakl z powieści Colleen Mccullough i serialu z Richardem Chamberlainem bierze tylko tytuł i temat: miłość w Kościele. Na scenie zobaczymy miłosną fantazję przetworzoną przez wyobraźnię twórców.
Wiele osób wciąż pamięta słynny serial na podstawie powieści Colleen Mccullough z Richardem Chamberlainem w roli głównej. Obrósł legendą, wręcz kultem. Historia romansu księdza Ralpha i Maggie Cleary cieszyła się olbrzymią popularnością na całym świecie. W Polsce, w czasie jego pierwszej emisji w TVP, podobno wyludniały się ulice. Ten „katolicki melodramat” dotykał tabu, przekraczał ówczesne wyobrażenia widowni i pokazywał coś, co długo pozostawało ukryte. To budziło ekscytację.
Spektakl z powieści Mccullough bierze tylko tytuł i temat: miłość w kościele. Nie opowiadamy dobrze znanej, filmowej historii, ale sięgamy po historie miłosne z tu i teraz. Scenariusz przedstawienia powstał na podstawie rozmów z osobami duchownymi, ich wyznań i innych materiałów dokumentalnych. Na scenie zobaczymy jednak miłosną fantazję przetworzoną przez wyobraźnię osób tworzących spektakl. Akcja osadzona jest w niedalekiej przyszłości roku 2033. Dokładnie dwa tysiące lat po śmierci Chrystusa. I jego zmartwychwstaniu.
W przedstawieniu przyglądamy się różnym sposobom pojmowania miłości w Kościele katolickim oraz relacjom, które tworzą (lub nie) księża i siostry zakonne. Dajemy przestrzeń długo skrywanym marzeniom i tęsknotom. To czułe i odważne spojrzenie na instytucję, której nauka w dużej mierze wpłynęła na to, jak każde z nas postrzega życie miłosne, tworzenie związków czy seksualność.
To spektakl o wielkiej potrzebie wolności, bliskości i zmiany. O wychodzeniu z układów, w których tkwiliśmy od bardzo dawna. O procesie odzyskiwania swojego głosu i swojego widzenia. To czuły, zbiorowy proces wzmacniania i dojrzewania. To zaproszenie do rozmowy.
Ważne informacje
Spektakl „Ptaki ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele” przeznaczony jest wyłącznie dla widzów pełnoletnich. Zgodnie z intencjami twórców i twórczyń przedstawienie dotyka problemu instytucji religii wobec seksualności człowieka. Osoby, które po zapoznaniu się z niniejszą informacją decydują się obejrzeć spektakl, dokonują świadomego wyboru uczestniczenia w wydarzeniu artystycznym, uzyskawszy informacje dotyczące jego problematyki.
29 lutego po spektaklu odbędzie się spotkanie z reżyserem Jędrzejem Piaskowskim, dramaturgiem Hubertem Sulimą i reportażystką Martą Abramowicz, które poprowadzi Paweł Dobrowolski. Będzie to okazja do rozmowy na temat pracy nad spektaklem, artystycznej wizji i podjętej problematyki.
Recenzje
Aktorki i aktorzy stworzyli postaci ludzkich rozterek. Ciekawie zindywidualizowane, brzmią przejmująco, ujawniając pragnienia, marzenia i traumy. W ich objawianej chwilami nieporadności nie ma kalek szydery, która w przypadku księży i zakonnic jest czymś wręcz archetypicznym na scenie. Zespół bydgoskiego Teatru Polskiego to mistrzynie i mistrzowie mocnej (auto)ironii, taktu oraz empatii, co kolejny raz błyskotliwie udowodnił. Janusz Milanowski „Ptaki ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele. Klątwy nie dotknęły bydgoskiego teatru”, Gazeta Wyborcza – Bydgoszcz
Jest pewnego rodzaju polemiką z zastanymi od wieków kanonami miłości, wbijanymi do głów przez „wszechmoc” religii, tradycji, dławienia wolnej woli w domach rodzinnych, strachu przed czynem wzniecającym działanie. To „Ptaki…” w niewoli samych siebie. Jak najbardziej godne obejrzenia i przemyślenia. Aram Stern, „Żyć, by zaśpiewać tę jedną pieśń…”, Teatr dla Wszystkich
Spieszę z zapewnieniem – żadne uczucia podczas przedstawienia Sulimy i Piaskowskiego nie obrażą się. Trudno gniewać się – nawet uczuciom religijnym! – na przedstawienie, które stanowi bezpretensjonalny hymn do czułości, sympatii, wrażliwości na krzywdę, ale przede wszystkim do wiary w miłość. I do zmiany na lepsze. Na kruche.
Reżyseria: Jędrzej Piaskowski Dramaturgia, tekst, reżyseria świateł: Hubert Sulima Scenariusz sceniczny: Hubert Sulima, Jędrzej Piaskowski Scenografia: Anna Maria Karczmarska, Mikołaj Małek Kostiumy: Rafał Domagała Muzyka: Jacek Sotomski Realizatorzy: Bartłomiej Chmara, Daria Główczyńska Producentka: Magdalena Niedźwiecka Inspicjent, asystent reżysera: Adam Pakieła
Premiera: 19.05.2023 Czas trwania: 120 min (bez przerwy) 18+
W spektaklu wykorzystano cytaty z utworów: „Celibat. Opowieści o miłości i pożądaniu” Marcina Wójcika, „#sexedpl. Rozmowy Anji Rubik o dojrzewaniu, miłości i seksie”, „Mieszkanie na Uranie. Kroniki przeprawy” Paula B. Preciado
Występują
Karol Franek Nowiński, Emilia Piech, Jerzy Pożarowski, Michalina Rodak, Michał Surówka, Małgorzata Trofimiuk, Jakub Ulewicz / Adam Graczyk, Małgorzata Witkowska
Spektakl z powieści Colleen Mccullough i serialu z Richardem Chamberlainem bierze tylko tytuł i temat: miłość w Kościele. Na scenie zobaczymy miłosną fantazję przetworzoną przez wyobraźnię twórców.
Wiele osób wciąż pamięta słynny serial na podstawie powieści Colleen Mccullough z Richardem Chamberlainem w roli głównej. Obrósł legendą, wręcz kultem. Historia romansu księdza Ralpha i Maggie Cleary cieszyła się olbrzymią popularnością na całym świecie. W Polsce, w czasie jego pierwszej emisji w TVP, podobno wyludniały się ulice. Ten „katolicki melodramat” dotykał tabu, przekraczał ówczesne wyobrażenia widowni i pokazywał coś, co długo pozostawało ukryte. To budziło ekscytację.
Spektakl z powieści Mccullough bierze tylko tytuł i temat: miłość w kościele. Nie opowiadamy dobrze znanej, filmowej historii, ale sięgamy po historie miłosne z tu i teraz. Scenariusz przedstawienia powstał na podstawie rozmów z osobami duchownymi, ich wyznań i innych materiałów dokumentalnych. Na scenie zobaczymy jednak miłosną fantazję przetworzoną przez wyobraźnię osób tworzących spektakl. Akcja osadzona jest w niedalekiej przyszłości roku 2033. Dokładnie dwa tysiące lat po śmierci Chrystusa. I jego zmartwychwstaniu.
W przedstawieniu przyglądamy się różnym sposobom pojmowania miłości w Kościele katolickim oraz relacjom, które tworzą (lub nie) księża i siostry zakonne. Dajemy przestrzeń długo skrywanym marzeniom i tęsknotom. To czułe i odważne spojrzenie na instytucję, której nauka w dużej mierze wpłynęła na to, jak każde z nas postrzega życie miłosne, tworzenie związków czy seksualność.
To spektakl o wielkiej potrzebie wolności, bliskości i zmiany. O wychodzeniu z układów, w których tkwiliśmy od bardzo dawna. O procesie odzyskiwania swojego głosu i swojego widzenia. To czuły, zbiorowy proces wzmacniania i dojrzewania. To zaproszenie do rozmowy.
Ważne informacje
Spektakl „Ptaki ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele” przeznaczony jest wyłącznie dla widzów pełnoletnich. Zgodnie z intencjami twórców i twórczyń przedstawienie dotyka problemu instytucji religii wobec seksualności człowieka. Osoby, które po zapoznaniu się z niniejszą informacją decydują się obejrzeć spektakl, dokonują świadomego wyboru uczestniczenia w wydarzeniu artystycznym, uzyskawszy informacje dotyczące jego problematyki.
29 lutego po spektaklu odbędzie się spotkanie z reżyserem Jędrzejem Piaskowskim, dramaturgiem Hubertem Sulimą i reportażystką Martą Abramowicz, które poprowadzi Paweł Dobrowolski. Będzie to okazja do rozmowy na temat pracy nad spektaklem, artystycznej wizji i podjętej problematyki.
Recenzje
Aktorki i aktorzy stworzyli postaci ludzkich rozterek. Ciekawie zindywidualizowane, brzmią przejmująco, ujawniając pragnienia, marzenia i traumy. W ich objawianej chwilami nieporadności nie ma kalek szydery, która w przypadku księży i zakonnic jest czymś wręcz archetypicznym na scenie. Zespół bydgoskiego Teatru Polskiego to mistrzynie i mistrzowie mocnej (auto)ironii, taktu oraz empatii, co kolejny raz błyskotliwie udowodnił. Janusz Milanowski „Ptaki ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele. Klątwy nie dotknęły bydgoskiego teatru”, Gazeta Wyborcza – Bydgoszcz
Jest pewnego rodzaju polemiką z zastanymi od wieków kanonami miłości, wbijanymi do głów przez „wszechmoc” religii, tradycji, dławienia wolnej woli w domach rodzinnych, strachu przed czynem wzniecającym działanie. To „Ptaki…” w niewoli samych siebie. Jak najbardziej godne obejrzenia i przemyślenia. Aram Stern, „Żyć, by zaśpiewać tę jedną pieśń…”, Teatr dla Wszystkich
Spieszę z zapewnieniem – żadne uczucia podczas przedstawienia Sulimy i Piaskowskiego nie obrażą się. Trudno gniewać się – nawet uczuciom religijnym! – na przedstawienie, które stanowi bezpretensjonalny hymn do czułości, sympatii, wrażliwości na krzywdę, ale przede wszystkim do wiary w miłość. I do zmiany na lepsze. Na kruche.
Reżyseria: Jędrzej Piaskowski Dramaturgia, tekst, reżyseria świateł: Hubert Sulima Scenariusz sceniczny: Hubert Sulima, Jędrzej Piaskowski Scenografia: Anna Maria Karczmarska, Mikołaj Małek Kostiumy: Rafał Domagała Muzyka: Jacek Sotomski Realizatorzy: Bartłomiej Chmara, Daria Główczyńska Producentka: Magdalena Niedźwiecka Inspicjent, asystent reżysera: Adam Pakieła
Premiera: 19.05.2023 Czas trwania: 120 min (bez przerwy) 18+
W spektaklu wykorzystano cytaty z utworów: „Celibat. Opowieści o miłości i pożądaniu” Marcina Wójcika, „#sexedpl. Rozmowy Anji Rubik o dojrzewaniu, miłości i seksie”, „Mieszkanie na Uranie. Kroniki przeprawy” Paula B. Preciado
Występują
Karol Franek Nowiński, Emilia Piech, Jerzy Pożarowski, Michalina Rodak, Michał Surówka, Małgorzata Trofimiuk, Jakub Ulewicz / Adam Graczyk, Małgorzata Witkowska
Polski film z Magdaleną Cielecką i Martą Nieradkiewicz. Dwie siostry, w tym jedna śmiertelnie chora, wyruszają w pełną emocji podróż, która ma rozstrzygnąć o losie jednej z nich.
Dwie siostry wyruszają w pełną emocji podróż, poprzez śmiech i łzy, radość i gniew, aż do finału, który ma rozstrzygnąć o losie jednej z nich.
Małgorzata (Magdalena Cielecka) kontroluje każdy aspekt swojego życia. Mocno stąpa po ziemi, jest zdecydowana i świetnie zorganizowana. Wszystko poświęciła karierze. Młodsza siostra Łucja (Marta Nieradkiewicz) jest jej przeciwieństwem – spontaniczna, wiecznie poszukująca, czasem zagubiona. Spełnia się jako matka. Choć ich życiowe drogi często biegły w odmiennych kierunkach, dziś splatają się podczas najważniejszej podróży. Małgorzata jest nieuleczalnie chora, a Łucja ma ją zawieźć do renomowanej kliniki w Szwajcarii.
Każda z nich inaczej widzi cel tej podróży. Dla Małgorzaty ma to być ostatnia droga, chce odejść na własnych warunkach. Z kolei Łucja wierzy, że przekona siostrę do zmiany decyzji i podjęcia walki o życie. Przed nimi czas kłótni, płaczu i śmiechu.
Czy będą potrafiły znów być ze sobą tak blisko jak kiedyś? To będzie ich najważniejsze spotkanie. Czy okaże się także ostatecznym rozstaniem?
W filmie zobaczymy: Magdalenę Cielecką („Pokuszenie”, „Amok”, „Wenecja”), Martę Nieradkiewicz („Płynące wieżowce”, „Dzikie róże”, „Zjednoczone stany miłości”), Adriana Kłosa („Jak pokochałem gangstera”, „Pitbull”, „Asymetria”, „Pętla”) i Sabine Timoteo („Cuda”, „Środek świata”, „Sprawa Colliniego ”).
Gatunek: dramat Rok produkcji: 2023 Kraj produkcji: Polska, Szwajcaria, Niemcy Czas trwania: 96 min
Obsada
Magdalena Cielecka, Marta Nieradkiewicz, Sabine Timoteo, Maciej Kosiacki
Nagrody
WFF, Nagroda Publiczności / Plebiscyt Publiczności dla najlepszego filmu, 2023
Nominacje
Złote Lwy 2023. Udział w konkursie głównym –Sławomir Fabicki EnergaCamerimage 2023, Konkurs Filmów Polskich – Złota Żaba. Udział w konkursie – Bogumił Godfrejów WFF 2023, Konkurs Międzynarodowy. Udział w konkursie głównym – Sławomir Fabicki
Zdjęcia
Fot. Apple FilmFot. Apple FilmFot. Apple FilmFot. Daniel Raczyński
To nie tylko osobista opowieść o procesie umierania jego ojca, który chorował na raka trzustki, ale także historia bezradności i wściekłości na instytucje państwa, służbę zdrowia i Kościół, które zadają chorym dodatkowe cierpienia.
Jeśli choć raz wyliście z bezsilności, lekarz zwracał się do Was w trzeciej osobie, a ksiądz powtarzał Wam, że cierpienie uszlachetnia, nie możecie przegapić tego spektaklu!
„Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” to adaptacja głośnej książki Mateusza Pakuły, dramatopisarza, dramaturga i reżysera teatralnego, znanego z takich spektakli jak „Lem vs. P. K. Dick”, „Pluton p-Brane” i „Wieloryb the Globe”. To nie tylko osobista opowieść o procesie umierania jego ojca, który chorował na raka trzustki, ale także historia bezradności i wściekłości na instytucje państwa, służbę zdrowia i Kościół, które zadają chorym dodatkowe cierpienia. „Współumieranie”, o którym napisał Mateusz Pakuła, nie jest jednostkowym doświadczeniem. Z bezradnością, wściekłością i gniewem mierzą się tysiące ludzi w całej Polsce, którzy nie mogą decydować o własnym losie, a ich bliskim ogranicza się prawa. To krzyk o eutanazję w chwilach przekraczania granic cierpienia. Ale myli się ten, kto myśli, że zobaczy na scenie smutną opowieść, bo w spektaklu nie zabraknie groteski i komizmu, tak bliskich wszystkim spektaklom Pakuły.
Na scenie zobaczymy Jana Jurkowskiego, znanego ze spektaklu „Lem vs. P. K. Dick”, a szerzej z Grupy Filmowej Darwin, Andrzeja Platę, Wojciecha Niemczyka, Szymona Mysłakowskiego oraz Marcina Pakułę, brata autora książki i reżysera, do którego będzie należało ostatnie słowo.
Po spektaklu odbędzie się spotkanie z reżyserem Mateuszą Pakułą oraz Anją Franczak, które poprowadzi Jacek Cieślak.
Nagrody
Spektakl zdobył m.in.: Grand Prix 16. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia Grand Prix 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej Grand Prix 32. Międzynarodowego Festiwal Teatralny „Bez Granic” w Cieszynie Grand Prix 22. Ogólnopolskiego Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość Przedstawiona” w Zabrzu
Recenzje
Nie ma tu realizmu: to teatr mówiony, co wcale nie odbiera mu siły. Zagrane jest to znakomicie. Nie musimy oglądać szpitalnego łóżka z wycieńczonym chemią ojcem – wystarczy przeraźliwie smutna twarz Wojciecha Niemczyka i słowa Platy czy Jurkowskiego. Joanna Targoń, „Gazeta Wyborcza”
Naszpikowany emocjami, bardzo osobisty spektakl, wywołuje widoczne poruszenie w widzach. Nikt się nie wierci, nie słychać żadnych szelestów – każdy przefiltrowuje ten pełen bólu tekst przez własne doświadczenia. Nie pamiętam, kiedy ostatnio obserwowałem tak zasłuchanych w opowieści ludzi. To o czymś świadczy. Piotr Gaszczyński, Teatr dla wszystkich
Twórcy
Adaptacja i reżyseria: Mateusz Pakuła Scenografia i kostiumy: Justyna Elminowska Muzyka: Zuzanna Skolias-Pakuła, Antonis Skolias, Marcin Pakuła Partie wokalne: Zuzanna Skolias-Pakuła Reżyseria światła: Paulina Góral Asystent reżyserki światła: Maciej Kaszyński Wideo: Olga Balowska Inspicjentka: Katarzyna Białooka Fot.: Klaudyna Schubert Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
Scenariusz powstał na podstawie książki Mateusza Pakuły „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Książkę wydało Wydawnictwo Nisza.
Współorganizator pokazu: Teatr Imka oraz Festiwal Polska w Imce. Niecodzienny Festiwal Teatralny
Partner pokazu: Ursynowskie Centrum Kultury „Alternatywy”
Premiera: 20.01.2023 Czas trwania: 120 min (bez przerwy)
Występują
Andrzej Plata, Wojciech Niemczyk, Jan Jurkowski, Szymon Mysłakowski, Marcin Pakuła
Repertuar koncertu składa się niemal wyłącznie z Misterium Męki Pańskiej. Muzyczną kontemplację rozpoczynamy w drodze do Jerozolimy na święto Paschy, wieńczymy adoracją poranionego ciała Pana Jezusa.
Repertuar koncertu składa się niemal wyłącznie z Misterium Męki Pańskiej. Muzyczną kontemplację rozpoczynamy w drodze do Jerozolimy na święto Paschy („Gdy miły Jezus był w Betanii”), następnie przebywamy wraz z Chrystusem w Ogrójcu („Jezu w Ogrójcu mdlejący”, „Klęczy w Ogrójcu”), potem towarzyszymy mu przy zdradzie Judasza i zaparciu się Piotra („Ogrodzie Oliwny”, „Nieszczęsny Judasz”), opłakujemy zadane mu rany („Lament serdeczny”), aż docieramy na Golgothę („Tenebrae factae sunt”, „Nową tragedyję widzę z Kalwaryją”), która stała się miejscem najdotkliwszego cierpienia Matki („Stabat Mater dolorosa”). Całość wieńczy przejmujące „Dobranoc Głowo święta”, adoracja poranionego ciała Pana Jezusa.
W Polsce przyjęło się przekonanie, że według tradycji, choć trudno ustalić jej czasowe ramy, powinno się dawne religijne pieśni ludowe (śpiewane przez lud, choć niekoniecznie o ludowej proweniencji) wykonywać w postaci monodycznej, czyli jednogłosowej. Tymczasem śpiewacy zespołu Jerycho nie wahają się pokazać, że zaintonowanie drugiego, trzeciego, kolejnego głosu nie ujmuje tym śpiewom ani tradycyjności, ani rzeczywistości teologicznej, ani tym bardziej prawdy o człowieku, który poprzez ten śpiew i ten repertuar dociera zarówno do Stwórcy i Odkupiciela, jak i samego siebie. dr Weronika Grozdew-Kołacińska
Program utworów
„Krzyżu święty nade wszystko” „Gdy miły Jezus był w Betanii” „Jezu w Ogrójcu mdlejący” „Ogrodzie Oliwny” „Klęczy w Ogrójcu” „Nieszczęsny Judasz” „Któż opłakać godnie może” „Lament serdeczny” „Tenebrae factae sunt”– responsorium z Ciemnych Jutrzni „Nową tragedyję widzę z Kalwaryją” „Jezu Chryste, Panie miły” „Stabat Mater dolorosa” „Dobranoc Głowo święta”
Zespół Jerycho wystąpi w składzie:
Paweł Szczyciński, Mateusz Grzyb, Wawrzyniec Dąbrowski, Maciej Królikowski, Tomasz Jarnicki, Łukasz Kalisz, Stanisław Szczyciński, Rafał Kanowski Bartosz Izbicki (portatyw, lira korbowa, fidel, wirginał, fisharmonia)
Muzyczne „Gusła”, na podstawie „Dziadów” Mickiewicza, dotykają tematu nie tylko żałoby i straty bliskiego człowieka, ale i ówczesnego kraju, wielkich ideałów.
Spektakl „Gusła” powstał na podstawie II i fragmentów IV części „Dziadów” Adama Mickiewicza. Światowej sławy reżyser Grzegorz Bral, twórca Teatru Pieśń Kozła we Wrocławiu, przełożył romantyczne arcydzieło klasyki polskiej na przejmujący, głęboko emocjonalny język teatru. „Gusła”, wyrosłe z rytuału ku czci zmarłych, dotykają tematu nie tylko żałoby i straty bliskiego człowieka, ale i ówczesnego kraju, wielkich ideałów. W pełni muzyczny spektakl z niebywałymi kostiumami Adama Łuckiego ściska za gardło.
Grzegorz Bral podjął się wystawienia nowatorskiego dramatu muzycznego, odwołującego się ponadto do historii i polityki. Postacie-symbole są bowiem odbiciem sytuacji naszego kraju w erze rozbiorów – obrzęd pogrzebowy staje się, jak wyjaśnia sam Bral: „liturgią upadku i śmierci Polski oraz niebywałej tęsknoty”.
Spektakl jest sceniczną odsłoną widowiska, które latem 2023 zespół prezentował w wersji plenerowej na prestiżowym Fringe Festival w Edynburgu i został wyróżniony Lustrum Award.
Recenzje
Magia, mrok, fascynujące połączenie dzikiego tańca i śpiewu, które stwarzają całą atmosferę odprawianych guseł. Uczucie bycia ich częścią, choćby jako widz, jest nie do opisania. Tego po prostu trzeba doświadczyć na własnej skórze. Agata Kostrzewska, „Ciemno!”, Dziennik Teatralny Zielona Góra
Twórca Teatru Pieśni Kozła Grzegorz Bral wraz z zespołem Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze stworzył spektakl plasujący się na pograniczu teatru i rekonstrukcji obrzędu. To nie tyle intelektualna refleksja nad tym, jak „Dziady” rezonują na dzisiejsze czasy, co wizualnie imponująca i emocjonująca podróż do pradawnych czasów. Magda Mielke, „Powrót do źródeł”, Teatr dla Wszystkich
Grzegorz Bral zrealizował wszystko, co chciałby zobaczyć Mickiewicz w teatrze, a czego nie mógł ujrzeć – metafizyczność, istoty nierealne, prawdę ukrytą w wierze. (…) Silny przekaz, wspaniałe aktorstwo, niezapomniana muzyka i przepiękne stroje sprawiają, że spektakl jest aktualny, wyrazisty i wzruszający. Zofia Ścigaj, „Turpistyczne wizje i walka o indywidualizm”, Dziennik Teatralny Zielona Góra
Ta produkcja (…) z pewnością jest najświeższym, najbogatszym i najbardziej oszałamiającym spektaklem teatru Fringe, jaki Szkocja widziała w 2023 roku. Graeme Strachan, britishtheatreguide.info
Twórcy
Reżyseria i choreografia: Grzegorz Bral Kostiumy: Adam Łucki Muzyka: Maciej Rychły Pianino: Daniel Grupa Skrzypce: Michał Ostrowski Światła: Piotr Pawlik Charakteryzacja: Maria Kaczmarowska Asystent reżysera: Katarzyna Kawalec Inspicjent: Agata Gargulińska
Premiera: 15.01.2022 Czas trwania: 60 min (bez przerwy) 14+
Występują
Guślarz – Aleksander Podolak Sowa, Starzec – Elżbieta Donimirska Aniołek – Katarzyna Kawalec Widmo Pana – Radosław Walenda Dziewczyna, Pasterka – Romana Filipowska Widmo-Upiór – Paweł Wydrzyński Kruk – Joanna Koc Pustelnik – Daniel Zawada Upiór – James Malcolm
Wirtuozerskie sfilmowane kino drogi, błyskotliwe i pełne czarnego humoru. Przez zimne strumienie, nagie skały i szmaragdowe mchy zmierza ku nowej parafii luterański ksiądz Lucas…
Przebój festiwalu w Cannes, najnowszy film Hlynura Pálmasona („Zimowi bracia”, „Biały, biały dzień”) to wirtuozerski popis reżyserii, przepiękne sfilmowane kino drogi, błyskotliwe i pełne czarnego humoru. Spektakularne, dramatyczne, a przy tym kapryśne pejzaże Islandii na bieżąco referują nam stan ducha bohaterów: wizualizują surowość zasad, portretują zlodowacenia duszy, zapowiadają spiętrzenie konfliktów.
Przez zimne strumienie, nagie skały i szmaragdowe mchy zmierza ku nowej parafii luterański ksiądz Lucas (Elliott Crosset Hove). Młodemu Duńczykowi towarzyszy lokalny przewodnik Ragnar (Ingvar Sigurðsson). Od początku ich relacja pełna jest napięć, bowiem kapłan ma misję i pasję kolonizatora, którym starzec uparcie się przeciwstawia.
„Godland” jest filmem o kamienistej drodze życia, samotności i relacjach z Bogiem. Ale także o artyście, który zamraża i utrwala życie na szklanych negatywach – zupełnie jak lodowiec.
Od organizatorów
Po seansie odbędzie się spotkanie z ks. Andrzejem Dragułą, członkiem redakcji kwartalnika „Więź”, które poprowadzą Mateusz Toma i Marcin Nowak.
Widownia w Sali Kominkowej Centrum Myśli Jana Pawła II liczy 60 miejsc siedzących. Zachęcamy do wcześniejszego zajmowania miejsc.
Reżyseria: Hlynur Pálmason Scenariusz: Hlynur Pálmason Zdjęcia: Maria von Hausswolff Montaż: Julius Krebs Damsbo Muzyka: Alex Zhang Hungtai
Gatunek: dramat Rok produkcji: 2022 Kraj produkcji: Dania, Islandia, Francja, Szwecja Napisy: polskie Czas trwania: 138 min
Obsada
Elliott Crosset Hove, Ingvar Sigurdsson, Friðrik Friðriksson, Ísar Svan Gautason
Recenzje
To film o Islandii i jej okrutnym pięknie, które mieszkańcy tej wyspy – jak pisał Jochumsson – zawdzięczają gniewowi Boga. Ponad dwie godziny kontemplacji.
Spinając kwestie kolonizacji, kultury i religii Palmason – Islandczyk wykształcony w Danii – w wyrazisty sposób rozlicza się z dziedzictwem relacji islandzko-duńskich oraz rozważa ambiwalencję społecznych konstruktów. (…) psychologiczne zmagania, pytania o naturę Boga i miejsce człowieka wobec niepokojącego czy wręcz nieprzyjaznego świata dodają też wyraźnie odczuwalne echa twórczości Carla Theodora Dreyera. (…) Palmason wydaje się świadomie wchodzić dialog z klasycznymi twórcami modernizmu, nie asekurując się przy tym ironicznymi nawiasami.
Tematykę większości psalmów z Ukrainy, Polesia i Podlasia stanowią motywy biblijne lub apokryfy powstałe w tradycji ustnej.
Na program koncertu składają się pieśni o religijnym charakterze (tzw. psalmy), zaczerpnięte z nagrań autentycznych wykonawców z obszaru Ukrainy Wschodniej, Polesia, a także Północnego Podlasia (częściowo w granicach współczesnej Polski), ponadto utwory znalezione w źródłach drukowanych, a także nabożne kantyki św. Dymitra z Rostowa – największego klasyka ukraińskiej literatury religijnej końca XVII i początku XVIII wieku, urodzonego na Kijowszczyźnie. W tradycji ludowej tzw. psalmy wykonywano zarówno w cerkwi, jak i poza świątynią, na dworze lub w domu. Tematykę większości stanowią motywy biblijne lub apokryfy powstałe w tradycji ustnej i przekazywane z pokolenia na pokolenie wśród ludu. Muzyka psalmów, a także sposób ich wykonywania są zróżnicowane – czasami przypomina cerkiewną, czasami jest bardziej w stylu pieśni obrzędowych lub lirycznych.
Program utworów
„Pochwału prynesu Sładkomu Isusu” – kant z XVII w., tekst św. Dimitra z Rostowa (Dimitra Tuptało)
„Strany wsieho swieta” – tradycyjna kolęda z Podlasia
„Ty moj Boh Isuse” – kant z XVII w., tekst św. Dimitra z Rostowa, melodia ludowa
![[ZAKOŃCZONE] Piosenki zmieszane](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/adam-strug-3_fotJacekPoremba-1200x1798.jpeg)
![[ZAKOŃCZONE] Młoda Reżyseria: „Babcia Wandzia” i „Ból”](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/Projekt-bez-nazwy-1-1200x1378.jpg)
![[ZAKOŃCZONE] Adamant](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/Sur-l-Adamant_st_1_jpg_sd-low-e1700145108413-1200x593.jpg)
![[ZAKOŃCZONE] Ptaki ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/Ptaki_fot-NK-21-1200x800.jpg)
![[ZAKOŃCZONE] Lęk](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/lek-lek-01-magdalena-cielecka-malgorzata-nieradkiewicz-fot.-daniel-raczynski-2-1280x692-1-1200x649.webp)
![[ZAKOŃCZONE] Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/Wojciech-Niemczyk_2-1200x800.jpg)
![[ZAKOŃCZONE] Golgotha](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/9A3A0193-Edit-1200x1081.jpg)
![[ZAKOŃCZONE] Gusła](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/1058369-2-1200x1800.jpg)
![[ZAKOŃCZONE] Godland](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/glw_GODLAND_still01.jpg_standa.jpg)
![[ZAKOŃCZONE] Jak przedziwne Twe Imię](https://noweepifanie.pl/wp-content/uploads/2024/01/szczecin-ok-1200x799.jpg)
