Sarah Kofman – francuska filozofka, eseistka, profesorka Sorbony, związana z nurtem dekonstrukcjonizmu – była bliską współpracowniczką Jacques’a Derridy i Gilles’a Deleuze’a. Jednak mimo imponującego dorobku naukowego obejmującego filozofię, sztukę, psychoanalizę, literaturę i feminizm, nigdy nie zdobyła należnego jej miejsca w gronie najwybitniejszych postaci światowej filozofii.
Kofman napisała wiele książek i niezliczone artykuły, ale dopiero pod koniec życia odważyła się opowiedzieć o sobie. O swoim dzieciństwie rozpiętym między dwoma matkami i o symbolicznym nieustannym „krążeniu” między rue Ordener – kojarzoną z jej żydowską tożsamością, a rue Labat – związaną z procesem asymilacji; krążeniu, które stało się źródłem jej wewnętrznego konfliktu tożsamościowego.
Sztuczna, wytworzona na lata tożsamość nie tylko pozwoliła przetrwać Kofman wojnę i uniknąć śmierci, ale także umożliwiła refleksję nad tym, co najgłębiej tkwiło w jej własnym „ja”. Przyglądając się tej osobistej historii Kofman, powinniśmy zadać sobie pytanie: na co właściwie patrzymy i kogo tak naprawdę widzimy?
Całe życie obchodzę, Alexandre,
wydaję na taksówki
by omijały rue Ordener i rue Labat
szerokim łukiem,
a zwłaszcza łączącą je rue Marcadet,
ta jest najgorsza,
czy słyszysz to, co ja: Mar-cadet, kosz-mar?
to nie przypadek, Alexandre, że między te dwie ulice
wcisnęła się ta sylaba, posłuchaj:
MAR-cadet, kosz-MAR! Dlatego
omijam od kilkudziesięciu lat
rue Ordener i rue Labat,
taksówka, zawsze ta sama, zawozi mnie na wykłady
nadkładając drogi,
dopłacam do tych objazdów, całe życie za to płacę,
już dość.
Janusz Margański, Monika Muskała (fragment scenariusza)
W spektaklu pojawia się tematy: śmierci samobójczej, zaburzenia odżywiania, przemocy wobec dzieci. Palone są na scenie papierosy.
Reżyseria: Katarzyna Kalwat
Tekst: Janusz Margański, Monika Muskała
Sceniczne opracowanie tekstu: Monika Muskała
Scenografia: Zbigniew Libera
Muzyka: Wojtek Blecharz
Reżyseria światła, zdjęcia do filmu: Marcin Koszałka
Kostiumy: Katarzyna Kalwat, Saskia Hellmann
Opracowanie architektoniczne koncepcji scenografii i jej realizacja wizualna: Saskia Hellmann
Asystentki reżyserki: Maja Wisła-Szopińska, Saskia Hellmann
Koprodukcja: Nowy Teatr, Festiwal Nowe Epifanie (Centrum Myśli Jana Pawła II)
Premiera: 10.04.2025
18+
Występują
Ewa Dałkowska, Małgorzata Hajewska, Maja Ostaszewska, Jacek Poniedziałek
Informacja dotycząca przetwarzania danych osobowych przez administratora: