Kategoria: Bez kategorii

Zespół Festiwalu Nowe Epifanie poszukuje dynamicznej osoby na stanowisko młodszego/ej koordynatora/ki festiwalu. Jeśli chcesz być zaangażowany w przygotowanie i realizację interdyscyplinarnego festiwalu, w którego programie są wydarzenia o charakterze teatralnym, filmowym, muzycznym, z pogranicza sztuk performatywnych i wizualnych oraz dyskusje z udziałem ekspertów, to szukamy właśnie ciebie!

Będziesz odpowiedzialny/a za sprawną organizację i zarządzanie codziennymi operacjami Festiwalu. Jeśli jesteś osobą zorganizowaną, skuteczną w działaniu i potrafisz doskonale koordynować różnorodne zadania, to ta praca jest dla Ciebie! Szukamy osoby, która stanowiłaby wsparcie dla naszego zespołu, a jednocześnie chce łączyć różne doświadczenia projektowe i wymiary czasu pracy z elastyczną pracą przy festiwalu.

W zakres Twoich obowiązków będą wchodzić m.in.:

– koordynowanie przydzielonych z uwzględnieniem zakresu godzin zadań, w tym administracyjno-organizacyjna, w celu skutecznego i terminowego realizowania wydarzeń artystycznych: przygotowywanie umów, pism, harmonogramów pracy, zarządzanie budżetem i monitoring kosztów w systemie wewnętrznym oraz Excelu, oraz innej dokumentacji związanej z przygotowaniem Festiwalu,

– koordynowanie obsługi wybranych wydarzeń zgodnie z harmonogramem Festiwalu,

– utrzymywanie kontaktów z osobami i instytucjami uczestniczącymi w procesie realizacji projektu,

– odpowiedzialność za pocztę elektroniczną, listową oraz kontakt telefoniczny, zapewnienie szybkiej odpowiedzi na zapytania i transparentna komunikacja zespołowa,

– wsparcie w przygotowywaniu komunikatów i umieszczaniu ich na stronie internetowej,

– w trakcie festiwalu wsparcie w procesie działań produkcyjnych głównej producentki,

– terminowe i rzetelne podejście do wykonywania powierzonych zadań.

Oczekujemy od Ciebie:

– wyższego wykształcenia kierunkowego,

– minimum dwuletniego doświadczenia na podobnym stanowisku (w zarządzaniu projektem, administracyjnym, produkcyjnym, organizacji festiwali itp.),

– umiejętność pracy metodą projektową: zarządzanie budżetem, tworzenie harmonogramu projektu, praca w zespole projektowym (wymagana znajomość Exela),

– zainteresowania wydarzeniami kulturalnymi,

– komunikatywności i otwartości,

– umiejętności pracy wielozadaniowej.

Oferujemy:

– pracę w trybie projektowym od września 2024 do maja 2025 z elastycznymi godzinami pracy w niepełnym wymiarze godzin – min. 84 godzin miesięcznie, nieprzekraczające ¾ wymiaru etatowego pracy,

– zatrudnienie w oparciu o wybrany rodzaj umowy (zlecenie lub B2B),

– wynagrodzenie min. 3600 zł brutto (przy stawce godzinowej 45 zł brutto w wymiarze 1/2 etatu) i więcej w zależności od przepracowanych godzin pracy,

– możliwość pracy hybrydowej łączącej wybrane dni w biurze z dniami pracy zdalnej (konieczność pełnienia dyżurów w biurze festiwalowym),

– świetną lokalizację miejsca pracy – samo centrum Warszawy, na ul. Foksal,

– uzyskanie doświadczenia w produkcji festiwalu,

– możliwość współtworzenia jednego z najciekawszych festiwali na kulturalnej mapie Polski,

– ciekawą, odpowiedzialną i pełną wyzwań pracę w przyjaznej atmosferze i profesjonalnym zespole,

– możliwość uczestnictwa w organizowanych wydarzeniach kulturalnych i kontakt z osobami twórczymi i artystami zaproszonymi na festiwal,

– możliwość poszerzenia kwalifikacji i dalszego rozwoju.

Warunki aplikowania:

Osoby zainteresowane prosimy o przesłanie CV oraz listu motywacyjnego do 16 maja 2024, wpisując w tytule Młodszy/a koordynator/ka Festiwalu na adres: festiwal@noweepifanie.pl.

Zastrzegamy sobie możliwość odpowiedzi tylko na wybrane oferty.

Prosimy o umieszczenie klauzuli Wyrażam zgodę na przetwarzanie przez Centrum Myśli Jana Pawła II z siedzibą w Warszawie moich danych osobowych podanych w dokumentach rekrutacyjnych (np. CV, list motywacyjny) oraz zebranych podczas ewentualnej rozmowy kwalifikacyjnej do celów rekrutacji w obecnym procesie rekrutacyjnym. Mogę wycofać zgodę w każdym momencie poprzez adres mailowy: iod@centrumjp2.pl. Wycofanie zgody nie wpływa na zgodność z prawem przetwarzania przed wycofaniem zgody.

Od 1 kwietnia Katarzyna Lemańska zastąpiła po 9 latach Pawła Dobrowolskiego i jest odtąd nową dyrektorką Festiwalu Nowe Epifanie. Martyna Rakowska po tegorocznej edycji w roli producentki będzie pełnić rolę zastępczyni dyrektorki Festiwalu, pozostając nadal główną jego producentką.

Co nowego w kolejnej edycji?

Program będzie interdyscyplinarny, ale skoncentrowany na spektaklach z ostatniego sezonu, a na najmłodszych i bliskich im dorosłych czeka specjalny rodzinny program teatralno-taneczny dla tzw. najnajów. W 16 edycji wracają dyskusje z ekspertami po wydarzeniach teatralnych i filmowych. O jedno możecie być spokojni. Festiwal Nowe Epifanie będzie nadal tworzony z czułością i dbałością o szczegóły, będzie obecny dialog, ale też szacunek dla różnych przekonań. Będzie różnorodny, wspierający i dialogizujący.

Będzie taki, jaki lubicie i znacie.

Od prawej Martyna Rakowska, Katarzyna Lemańska, fot. Magdalena Szulczak

Podsumowania festiwalu okiem i piórem naszych blogerów. Dziękujemy, że byliście z nami!

Lidia Kępczyńska: „Od Festiwalu biło ciepło, czuliśmy bliskość mimo różnorodności. Dzieliliśmy się swoimi doświadczeniami, wrażliwością, poglądami. Każde ze spotkań festiwalowych, skupiało się na coraz pełniejszym włączaniu widzów w pokazywane dzieła. Tematy i emocje były trudne, ale potrzebne i ważne. Czy się zmieszałam? Nie raz i nie dwa. To infantylne. Mam płakać? – usłyszałam w trakcie jednego z wydarzeń. Tak, płaczmy. I nie wstydźmy się tego”. Całość TUTAJ   

Magdalena Suchocka: „ Nie potrzebujemy w filmie [„Lęk”] scen nieustannej rozpaczy, żeby zdać sobie sprawę z ogromu bólu, jaki towarzyszy Małgorzacie, nie musimy oglądać silnych i przerysowanych bohaterów tylko prawdziwych, którzy mają swoje słabości.”. Całość TUTAJ

Fot. Magdalena Szulczak

Muzyczny festiwalowy tryptyk i cały nasz festiwal zamyka 22 marca zespół Dziczka z programem pieśni o religijnym charakterze (tzw. psalmy), zaczerpniętych z nagrań z obszaru Ukrainy Wschodniej, Polesia i Północnego Podlasia.

Zabrzmią motywy biblijne i apokryfy powstałe w tradycji ustnej z pokolenia na pokolenie wśród ludu. Czasami przypomną muzykę cerkiewną, czasami będą w stylu pieśni obrzędowych lub lirycznych.

A taką rekomendacje otrzymały nasze artystki na łamach „Ruchu Muzycznego”:

Gdybym miał wybrać w tym roku jeden koncert wielkopostny, zamiast któregoś z olśniewających wykonań muzyki dawnej, zdecydowałbym się na bardziej skupione i surowe, a przez to może bardziej przejmujące, tradycyjne pieśni religijne ze wschodniej Ukrainy, z Polesia i Podlasia śpiewane przez zespół Dziczka. Na szczęście nie muszę wybierać, ale na ten koncert pójdę i tak. (Krzysztof Stefański)

22 marca od godz. 18:00 w Kościele Ewangelicko-Reformowanym sprzedajemy bilety stacjonarnie, a od godz. 18:30 wpuszczamy publiczność na miejsca. O wydarzeniu TUTAJ.

fot. Bartłomiej Sawka / Festiwal Muzyka Pokoju – Muzyka Wiary

Lidia Kępczyńska w swoim poetyckim tekście zadaje szereg pytań o współczesne, nieoczywiste odczytania „Dziadów” Mickiewicza pod pretekstem obejrzanych „Guseł” Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze w reżyserii Grzegorza Brala:

Twórcy przenoszą akcję do zamierzchłych czasów, świtu bogów, „Starej Baśni” Kraszewskiego. A mimo to tekst Mickiewicza pozostaje tekstem Mickiewicza. Te półzwierzęce istoty mówią poetyckim językiem, przez co każą nam raz jeszcze zastanowić się nad sensem tego, co słyszymy. Może ten dobrze znany nam tekst kryje w sobie ponadczasowe prawdy? Może znajdziemy w tych słowach coś, co będzie drogowskazem dla nas samych?

Całość na BLOGU.

Fot. Magdalena Szulczak

Jak zrobić spektakl o śmierci? Na to pytanie odpowiadają autorzy bloga po pokazie spektaklu „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” Mateusza Pakuły, który we współpracy z Teatrem IMKA i Festiwalem Polska w Imce. Niecodzienny Festiwal Teatralny zaprezentowaliśmy 7 marca w Ursynowskim Centrum Kultury „Alternatywy”.

Lidia Kępczyńska: „Mateusz Pakuła nie chowa się za maską, odkrywa przed nami nawet najbardziej niewygodne i wstydliwe myśli. Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję to nie tylko dziennik choroby i straty, to zapis cierpienia, bezsilności i gniewu”. Całość TUTAJ   

Magdalena Suchocka: „Tuż przed prezentacją zdjęć, aktorzy przybijają piątki z bratem reżysera, który siedzi za swoim instrumentem. Zbija ją również sceniczny tata, czyli Wojciech Niemczyk. Jest w tym geście coś z wybaczenia ojca, który prosił syna o śmierć, ale syn pozostaje w ogromnym żalu. Myśli o bezradności i braku szacunku do samego siebie wykrzyczane przez aktorów Andrzeja Platę i Jana Jurkowskiego chwytają za serce. To była nie tylko ich modlitwa, ale także reżysera”. Całość TUTAJ

Aleksy Jakubiec: „Pakuła mówi: rozmawiajmy o faktach, a nie o wartościach. A fakty są takie, że umieranie nie ma nic wspólnego ze szlachetnością i godnością człowieka. […] Stypa w ogrodzie odbywa się w atmosferze smutku, ale wyczuwa się również szczęście i ulgę, że ojciec już nie cierpi. W tle słychać Gipsy Kings i zawodzący głos ich wokalisty. Aktorzy wychodzą na scenę ubrani jak stereotypowi Meksykanie w ponczach i sombrerach, z gitarami. Wzruszona publiczność zaczyna się śmiać i ocierać łzy smutku pomieszane ze łzami ze śmiechu. Jeśli robić spektakle o śmierci, to tylko tak”. Całość TUTAJ

Fot. Magdalena Szulczak

Takiego wydarzenia nie było na Festiwalu Nowe Epifanie. Światowej sławy reżyser Grzegorz Bral, twórca Teatru Pieśń Kozła we Wrocławiu, przełożył romantyczne arcydzieło klasyki polskiej na przejmujący, głęboko emocjonalny język teatru.

„Gusła”, wyrosłe z rytuału ku czci zmarłych, dotykają tematu nie tylko żałoby i straty bliskiego człowieka, ale i ówczesnego kraju, wielkich ideałów. W pełni muzyczny spektakl z niebywałymi kostiumami Adama Łuckiego ściska za gardło. Spektakl „Gusła” powstał na podstawie II i fragmentów IV części „Dziadów” Adama Mickiewicza.

Pokaz dla widzów od 14 r.ż. odbędzie się 13 marca 2024 o 19:00 w Teatrze Polskim w Warszawie. Opis i bilety TUTAJ.

Uwaga, ważne. Istnieje możliwość rezerwacji grup szkolnych/edukacyjnych ze specjalną ulgą. Prosimy o wiadomość na adres: bilety@noweepifanie.pl. Godzinę przed spektaklem w punkcie festiwalowym w foyer Teatru Polskiego będzie możliwy zakup biletów, a w miarę dostępności miejsc wejściówek w cenie 40 zł.

Za nami sześć wydarzeń festiwalowych (koncert, 2 filmy, 3 wieczory teatralne) i cztery dyskusje, przed nami jeszcze dwa spektakle, „Jak nie zabiłem swojego ojca i bardzo tego żałuję” oraz „Gusła”, dwa koncerty – zespół Jerycho i Dziczka – i pokaz filmu „Godland” oraz dwie dyskusje z ekspertami, a także piękne epifanijne wzruszenia. Zobaczcie nasze festiwalowe fotorelacje ze wszystkich wydarzeń.

Blog Nowych Epifanii
Program festiwalu

6 marca w Warszawie będą utrudnienia w ruchu w Centrum. Zachęcamy skorzystać z transportu publicznego, aby dotrzeć do Centrum Myśli Jana Pawła II na Foksal 11 na film „Lęk” na godz. 18:00.

Fot. Maximiliaan Ronaldszoon, CC BY-SA 3.0

Za nami intensywne dwa dni pokazów „Ptaków ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele” Teatru Polskiego w Bydgoszczy w reżyserii Jędrzeja Piaskowskiego i dramaturgii Huberta Sulimy. Widzowie przyjęli spektakl oklaskami na stojąco, a jakie jest zdanie autorów bloga festiwalowego?

Magdalena Suchocka: „Twórcy postanowili opowiedzieć o problemie pojmowania miłości w Kościele, ale i seksualności człowieka. Z poczuciem humoru, ale i grzęznącym w gardle głosem, zapraszają do współodczuwania. Zamiast intensywnych scen przemocy i radykalnych rozwiązań scenicznych zaprosili nas do stworzenia, mniej lub bardziej aktywnie, przestrzeni wspólnej parafii. Towarzyszyliśmy bohaterom, obserwowaliśmy to, jak tworzą lub niszczą wspólne relacje. Spektakl jest nie tylko o potrzebie zmiany, ale też o poczuciu wolności, odnajdywania swojego głosu samemu i wspólnie. Czasem jest ciepłym grupowym uściskiem, a kiedy indziej rosnącą z niemocy frustracją”. Całość TUTAJ

Lesia-Stefania Michalevic: „Przez cały czas czułam, że obserwuję coś, co w każdym sensie przemawia do mnie, do starszej pani siedzącej po prawej stronie ode mnie, do starszego pana po lewej, do młodego chłopaka w rzędzie za mną. Czułam, że wspólnie doświadczamy czegoś niesamowitego. I mimo że wydawało się, że tyle słyszeliśmy już na temat przemocy w Kościele, nikt jeszcze nie mówił o tym w taki sposób: ani z zewnątrz, ani z wewnątrz – skądś pośrodku.”. Całość TUTAJ

Lidia Kępczyńska: „Niby przenosimy się dziesięć lat do przodu. Do świata, w którym Anja Rubik staje się orędowniczką zmian w polskim Kościele, w którym istnieją grupy wsparcia dla duchownych w kryzysie wiary. A mimo to jesteśmy tu i teraz. W Teatrze Powszechnym, w którym jedna z zakonnic zobaczyła Klątwę Olivera Frljicia. W Warszawie, w której Akademia Teatralna próbuje rozwiązać kwestię przemocowych praktyk wykładania sztuki aktorskiej. To nie jest tylko oczko puszczone w stronę publiczności. To także wyraźne zarysowanie rzeczywistości, którą komentujemy”. Całość TUTAJ   

Aleksy Jakubiec: „Reżyser nie zapomniał również o ważnym temacie, jakim jest niedojrzałość emocjonalno-seksualna księży, która w skrajnych przypadkach może skutkować aktami pedofilskimi. Piaskowski zadbał jednak o to, aby nie obciążać widza emocjonalnie […]. Choć niektóre postawy były jednoznacznie zaprezentowane jako złe, odgrywane postaci zostały potraktowane z wielką empatią, czułością i humanizmem, której zdecydowanie brakuje w spektaklach traktujących o Kościele katolickim”. Całość TUTAJ

Fot. Magdalena Szulczak

W miarę dostępności miejsc przed obydwoma pokazami spektaklu „Ptaki ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele” będzie możliwość zakupu ograniczonej liczby wejściówek w wysokości 40 zł.

Nasza kasa w punkcie festiwalowym w foyer Teatru Powszechnego czynna od g. 18:00. Sprzedaż wejściówek rozpoczniemy od g. 18:30.

Do sobotniej kawki do poczytania kolejne recenzje – na naszym blogu tekst Aleksego Jakubca z filmu „Adamant”, a na portalu teatrologia.info pierwsza relacja Justyny Kozłowskiej pod tytułem „Z dzienniczka Nowych Epifanii 1: Ból ukryty i ból jawny”.

Aleksy Jakubiec, student Akademii Teatralnej, na festiwalowym blogu pisze o filmie Nicholasa Philiberta: „zawiera w sobie ogromne pokłady czułości, humanizmu i zwykłego ludzkiego zrozumienia; wglądu w ludzki umysł. Oto pacjenci psychiatryczni o szerokim spektrum zaburzeń spędzają czas na barce zacumowanej przy jednym z paryskich mostów. (…) Duża część filmu poświęcona jest ciszy, lecz nie jest to cisza wynikająca z braku zawartości. Cisza wypełnia kadry i ujawnia to, co niewidoczne. Wszechobecny spokój i ciszę, która jest tak potrzebna osobom z szerokim spektrum zaburzeń i chorób”. Całość TUTAJ

Justyna Kozłowska rozszyfrowuje znaczenia i połączenia naszej premierowej propozycji Festiwalu: „Formuła tegorocznego festiwalu różni się od dotychczasowej. Wśród prezentowanych wydarzeń nie ma żadnej premiery przygotowanej specjalnie na ten festiwal – wszystkie powstały wcześniej. (…) W pierwszy teatralny wieczór przedstawiono dwie ubiegłoroczne prace absolwentek reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej. (…) Reżyserki wybrały nie tylko odmienne formy artystyczne, ale przede wszystkim inaczej mówiące o życiu i cierpieniu – tym duchowym (egzystencjalnym) i fizycznym”. Całość TUTAJ

Fot. z kadru filmu „Adamant”

Z przyczyn od nas niezależnych do odwołania nie będzie możliwości korzystania z windy w budynku na Foksal 11, gdzie na trzecim piętrze mieści się kancelaria Centrum Myśli Jana Pawła II, w której można stacjonarnie zakupić bilety.

Przepraszamy za niedogodności. Zachęcamy do zakupu biletów przez Internet.

Fot. Wikipedia Commons

Dzisiaj o 18.00 rozpoczynamy nasz pierwszy pokaz filmowy – francuski dokument „Adamant” w reż. Nicolasa Philiberta. Po seansie odbędzie się spotkanie z Anną Kiedrzynek z Instytutu Dobrej Śmierci, dziennikarką i reporterką. W pozostałe wieczory na Foksal 11 zaprezentujemy polski film „Lęk” z Magdaleną Cielecką i Martą Nieradkiewicz w rolach głównych w reż. Sławomira Fabickiego. Seans i dyskusja z dr n. med. Agatą Malendą już 6 marca, a 14 marca pokaz filmu „Godland” – wirtuozerskie sfilmowane kino drogi, błyskotliwe i pełne czarnego humoru w reż. Hlynura Pálmasona, autora „Zimowych braci” i „Białego, białego dnia”. Po seansie spotkanie z ks. Andrzejem Dragułą.

Wszystkie spotkania poprowadzi Mateusz Toma.

Wstęp jest wolny, a liczba miejsc ograniczona do 60, dlatego zachęcamy do wcześniejszego zajmowania miejsc.

Pełny program TUTAJ.

Z przytupem wkraczamy w nowy tydzień festiwalowy, kiedy (w końcu) rozpoczynamy program muzyczny.

Już w najbliższą środę zapraszamy na pierwszy koncert: 21 lutego o godzinie 19.00 wystąpi dla nas Adam Strug z muzykami z koncertem pt. Piosenki zmieszane. W repertuarze usłyszymy utwory znanych polskich poetów. Adamowi Strugowi na scenie towarzyszyć będą: Szczepan Pospieszalski (trąbka), Tomek Stawiecki (klarnet), Hipolit Woźniak (kontrabas), Mateusz Kowalski (mandolina), Tomasz Skrętkowski (instrumenty perkusyjne), i – gościnnie – Agata Skrzypek (śpiew).

Występ zespołu Jerycho już 9 marca. Po dekadzie artyści wracają na Nowe Epifanie i wykonają dla Państwa koncert pt. Golgotha. W Polsce przyjęło się, że dawne religijne pieśni ludowe wykonuje się w formule jednogłosowej. Tymczasem śpiewacy z zespołu Jerycho nie wahają się pokazać, że zaintonowanie drugiego, trzeciego, kolejnego głosu nie ujmuje śpiewom ani ich tradycyjności i rzeczywistości teologicznej.

Program muzyczny i (uwaga) cały Festiwal kończymy koncertem zespołu Dziczka. Ukraińsko-polskie pieśniarki zaprezentują psalmy, zaczerpnięte z nagrań autentycznych wykonawców z obszaru Ukrainy Wschodniej, Polesia, a także Północnego Podlasia, ponadto utwory znalezione w źródłach drukowanych, a także nabożne kantyki św. Dymitra z Rostowa – największego klasyka ukraińskiej literatury religijnej końca XVII i początku XVIII wieku.

Koncerty odbędą się znów w wyjątkowych wnętrzach Parafii Ewangelicko-Reformowanej w Warszawie, Al. Solidarności 74. Bilety do nabycia na stronie oraz przed koncertem – o ile pozostaną miejsca. Zachęcamy do wcześniejszego przybycia, jednocześnie informujemy, że w przestrzeni nie ma toalet.

Pierwsze recenzje z wydarzeń teatralnych w ramach Młodej Reżyserii już na naszym blogu festiwalowym. Co piszą recenzenci, studenci Akademii Teatralnej, o produkcjach z własnej alma mater?

Aleksy Jakubiec podsumowuje o „Babci Wandzi”: Karolina Kowalczyk w swoim filmie w pogodny i humorystyczny sposób pokazuje, jak starsze osoby radzą sobie z samotnością, często szukając ukojenia w religii i duchowości, ale również prowadząc rozmowy z nieobecnymi zmarłymi. „Babcia Wandzia” przybliża również tematy sfery sacrum do sfery profanum, aby pokazać realny wpływ duchowego oddania się w ręce „siły wyższej” i jego wpływu na dobrostan psychiczny starszych osób. 

Lesia-Stefania Michalevic pisze o „Bólu”: Kinga Chudobińska-Zdunik daje widowni możliwość najpierw zgubienia się, a później całkowitego rozpuszczenia się w przestrzeni na pierwszy rzut oka niechlujnej, jednak tak naprawdę przemyślanej w najdrobniejszych szczegółach. (…) od początku czujemy, że jesteśmy wprowadzeni w delikatną, prywatną przestrzeń, że patrzymy na sytuację z perspektywy, z jakiej nie da się nie zobaczyć tego, co musimy. Tak samo jak w przypadku „Babci Wandzi” poruszamy się na pograniczu światów. Sposób, w który twórczyni przemawia do widzów, daje poczuć własną rolę w każdym z przedstawionych dzieł i uświadomić sobie, że mimo tego, że czegoś nie widzimy, możemy i musimy starać się to czuć.

Całość do przeczytania na blogu:

Aleksy Jakubiec: Świętych obcowanie; bólu uśmierzanie
Lesia-Stefania Michalevic: Pomiędzy światami
Wszystkie teksty dostępne TUTAJ.

Na zdjęciu (w głębi) redakcja bloga, fot. Magdalena Szulczak

Festiwal inaugurujemy dzisiaj Młodą Reżyserią – pracami młodych reżyserek, Karoliny Kowalczyk i Kingi Chudobińskiej-Zdunik, absolwentek Akademii Teatralnej w Warszawie. Czekają nas wieczorem seans filmu krótkometrażowego „Babcia Wandzia” i spektakl-instalacja „Ból”, a na zakończenie dyskusja z udziałem artystek i reportażystki Anny Kiedrzynek, którą poprowadzi Jan Karow, wykładowca Akademii Teatralnej.

Od tej edycji wracają jako stały punkt programu właśnie spotkania z udziałem publiczności. Po spektaklach i filmach zapraszamy widzów na rozmowy z twórczyniami i twórcami oraz ekspertkami i ekspertami z różnych dziedzin: psychologii, medycyny i opieki paliatywnej, edukacji o procesie umierania i wspierania rodziny, z zakresu dziennikarstwa i reportażu i wielu innych. Jesteśmy przekonani, że dyskusje pomogą nam pogłębić poruszane w wydarzeniach artystycznych tematy i zaopiekować się naszymi emocjami. W końcu hasłem tegorocznej edycji jest: „Czemu jesteście zmieszani?”.

Na rozpoczęcie – festiwal w liczbach

Zapraszamy do zapoznania się z całym repertuarem spektakli, koncertów, filmów i dyskusji, łącznie 16 wydarzeniami. Jak co roku nasz program cieszy się dużym zainteresowaniem – na część z tych wydarzeń możliwy jest już tylko zakup wejściówek na wolne miejsca w dniu pokazów.

Ale nasz festiwal to przede wszystkim ludzie – przy organizacji pracuje trzydziestoosobowy zespół i sztab wolontariuszy, niektórzy z nich są na Festiwalu 5–6 raz. Współpracuje z nami przy tej edycji 10 partnerskich instytucji, u których prezentujemy wydarzenia, oraz 7 patronów medialnych, w tym matronat – Instytut Dobrej Śmierci. Akredytacje przyznaliśmy dziennikarzom i recenzentom z ponad 25 redakcji.

Będzie się działo!

Fot. Bartłomiej Trzeszkowski

Nowe Epifanie łączą siły z Akademią Teatralną – studenci III roku wiedzy o teatrze poprowadzą niezależny blog festiwalowy. Po każdym spektaklu na naszej stronie ukażą się recenzje teatralne, krytyczne myśli i celne uwagi zebrane w felietonach oraz przekrojowe teksty z programów teatralnego i filmowego. Pierwsze teksty – z wydarzeń w ramach Młodej Reżyseii – ukażą się już w niedzielę.

Przybliżamy sylwetki naszych autorów:

Aleksy Jakubiec

Student III roku WOT na Akademii Teatralnej w Warszawie. Absolwent Ogniska Teatralnego U Machulskich. Przez 10 lat grał w młodzieżowych zespołach teatralnych. Zainteresowany współczesnym teatrem politycznym oraz twórczością Bertolta Brechta i Tadeusza Kantora. Działa w Samorządzie Studenckim jako senator i specjalista ds. dokumentów. Współtworzy studencki podcast Obsceniczni. Walczy o tytuł najgłośniej śmiejącego się widza w teatrze. Miłośnik popkultury, komiksów i klocków Lego. W wolnych chwilach gotuje i testuje nowe przepisy.

Lidia Kępczyńska

Obecna studentka wiedzy o teatrze Akademii Teatralnej. Była aktorka teatru amatorskiego. Przyszła krytyczka i felietonistka. Co robi poza teatrem? Czyta książki pisane przez kobiety. Ogląda filmy kręcone przez Azjatów. Ciągle w biegu między uczelnią a pracą, ale zawsze znajduje czas dla swojej kotki, Lubaszki.

Lesia-Stefania Michalevic

Studentka trzeciego roku wiedzy o teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie, pochodzi z Białorusi, mieszkała w Ukrainie. Od maja do czerwca 2022 roku prowadziła zajęcia artystyczno-teatralne dla dzieci uciekających przed wojną, współpracowała przy prowadzeniu artterapii dla kobiet, w październiku 2023 roku została przyjęta do Szkoły Młodego Pisarza. Pisze dramaty, prozę i wiersze w językach białoruskim, polskim i ukraińskim. Zachwyca się współczesną twórczością Belarus Free Theatre, spektaklami Małgorzaty Wdowik, teatrem dokumentalnym.

Magdalena Suchocka

Studentka III roku wiedzy o teatrze w Akademii Teatralnej w Warszawie, w 2023 roku brała udział w wymianie studenckiej i uczyła się na Justus Liebig Universität w Giessen, na wydziale teatrologii stosowanej. Z radością współtworzy zespół Teatru Potem-o-tem, redakcję podcastu Obsceniczni, oraz redakcję magazynu „Głos Dwubrzeża” w ramach festiwalu filmowego Dwa Brzegi. Miłośniczka zespołu Manaam i początków polskiego rapu. Śmieje się w kinie, płacze w teatrze, ale zdarza się jej też na odwrót. Wyznaje zasadę: w kinie można jeść popcorn, a do teatru można przyjść w trampkach.

Korekta tekstów na blogu: Joanna Żabnicka

Il. „Recenzje teatralne Władysława Orkana 1903-1923”, Rękopisy Biblioteka Jagiellońska, domena publiczna

W Środę Popielcową i w dniu rozpoczęcia Festiwalu przypominamy program kulinarny Nowych Epifanii z 14 edycji. W tym roku nasz repertuar jest o sztukę jedzenia skromniejszy, dlatego przygotowane przez kuratorkę Monikę Kucię materiały związane są z kulturą stołu, przepisy i inspiracje kulinarne magicznie przenoszą nas nie tylko w klimat Wielkiego Postu i oczekiwania na Wielkanoc, ale nostalgicznie do poprzedniej edycji.

Wielki Post to w przyrodzie czas ubogi w świeże produkty. Korzystamy wówczas z tego, co przechowane z poprzedniego sezonu, zakonserwowane, ususzone lub ukiszone. Skromność dostępnych dóbr skłania ku ascezie, ale jest też szansą na uruchomienie wyobraźni kulinarnej i rozsmakowanie się w prostych daniach. Szykując się do wiosny, świętowania obfitości i Wielkanocy, mamy możność zatrzymać się nad skromnym talerzem, oczyścić, poczuć smak chleba, soli, poczuć głód.

Restrykcyjny post jest dziś wyłącznie kwestią naszej decyzji, a nie konieczności. Zachęcamy do obcowania z sezonowymi przednówkowymi produktami z własnej woli. To dobrze zrobi naszemu ciału, naszej duszy i naszej Ziemi.

Monika Kucia

Kulinaria dostępne są na archiwalnej stronie internetowej Festiwalu: 2023.noweepifanie.pl/kulinaria

To już oficjalne! Otrzymaliśmy dofinansowanie z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na pierwsze Rodzinne Nowe Epifanie w 2025 roku . To przegląd spektakli dla młodych widzów i bliskich im dorosłych, który będzie odbywał się równolegle z programem Nowych Epifanii. Pierwszą edycję – skierowaną dla najnajów, czyli dzieci w wieku od 0 do 18 miesiąca życia, oraz przedszkolaków i ich rodzin – przygotujemy ze wsparciem Fundacji Performat.

I edycja festiwalu Rodzinne Nowe Epifanie odbędzie się w dniach 5 marca – 13 kwietnia 2025. Do zobaczenia!

Fot. „Mój ogon i ja” kolektywu Holobiont, produkcja Fundacja Performat

Znacie owianą złą sławą barwę 448 C z palety Pantone, czyli Opaque Couche? To kolor zniechęcający, brąz z domieszką szarości wpadający w zgniłą zieleń. Nieformalnie nazwany jest „najbrzydszym kolorem na świecie” i budzi skojarzenia ze śmiercią. W 2016 roku „ozdobił” opakowania tytoniu i papierosów w Australii, aby zniechęcić konsumentów do nałogu. Ale przyjrzyjcie się sukni na obrazie „Mona Lisa” Leonarda da Vinci. Nie każdemu ta barwa nie przypadła do gustu…

Nasz kolor na plakacie Festiwalu do Opaque Couche jedynie luźno nawiązuje. Nam kojarzy się z ziemią i jej plonami, z bioróżnorodnością, ale i tak byliśmy nieco zmieszani propozycją grafika. Do tego dołożył purpurę jako barwę Wielkiego Postu – symbol uroczystości, pokuty, pokory, skruchy oraz żałoby, ale w szerszym znaczeniu także niekonwencjonalności i wolności. Jak wam ta wizualna interpretacja tegorocznego hasła Festiwalu, „Czemu jesteście zmieszani?”, się podoba?

„Czemu jesteście zmieszani?” to hasło tegorocznej, 15. edycji Festiwalu Nowe Epifanie. Chcemy, by prowadziło nas przez najbliższe tygodnie Festiwalu i proponowane w jego ramach spektakle, koncerty i filmy. Ich tematyka ogniskuje się wokół choroby, bólu, cierpienia, śmierci, w końcu żałoby – sytuacji trudnych, które wytrącają nas z kolein codzienności, wprawiają w stan konsternacji, zmieszania. Interesują Cię te tematy? Chcesz zostać nowoepifaniowym wolontariuszem?

Link do zapisów: forms.office.com

Harmonogram rekrutacji:

1) Telefoniczna, krótka rozmowa wstępna: sprawdzimy, czy ten wolontariat jest dla Ciebie i opowiemy o festiwalu (5.02 – 9.02.2024).
2) Informacja zwrotna – po naszej rozmowie damy Ci znać, czy nawiążemy współpracę.
3) Jeśli tak, wyślemy zaproszenie na odprawę wraz z umową wolontariacką (którą podpiszesz profilem Zaufanym lub dostarczysz po wcześniejszym umówieniu do Centrum Myśli Jana Pawła II na ul. Foksal 11).
4) Odprawa wolontariuszy nastąpi 12.02.2024, godziny wieczorne.
5) Rozpoczniemy Festiwal Nowe Epifanie: podczas niego dyżury wolontariackie.
6) Spotkanie podsumowujące – ewaluacja – 26.02.2024, godziny popołudniowe.

Zadania:

• będziesz czuwać nad tym, aby wydarzenia odbywały się sprawnie i zgodnie z planem,
• zadbasz o kontakt z widzami, przed którymi będziesz nas reprezentować, co ma dla nas ogromną wartość,
• staniesz się nie tylko pierwszym odbiorcą Festiwalowych wydarzeń, lecz także ich twórcą – na spotkaniach będziemy wymieniać się wrażeniami i pomysłami na kolejne edycje Festiwalu.

Ile czasu?

od 14.02.2022 do 24.03, dyżury wolontariackie będą odbywały się w weekendy oraz popołudniami wg grafiku.

Dodatkowe wymagania:

• jesteś komunikatywny i otwarty na ludzi,
• interesujesz się kulturą,
• lubisz teatr,
• jesteś dyspozycyjny w okresie trwania festiwalu,
• można na Tobie polegać i jesteś punktualny,
• masz pozytywne nastawienie i energię do działania,
• jesteś samodzielny i potrafisz odnaleźć się w sytuacjach nieprzewidywalnych,
• minimalny wiek wolontariusza: 18 lat.

Co daje wolontariat?

• weźmiesz udział w rozmowie wstępnej,
• podpiszesz porozumienie o wolontariacie i zostaniesz ubezpieczony,
• otrzymasz od koordynatora informację zwrotną o swojej pracy oraz zaświadczenie (świadczenia dla wolontariusza),
• będziesz w samym środku idei i organizacji jednego z największych interdyscyplinarnych festiwali kulturalnych w Polsce – zobaczysz kulturę „od kuchni”,
• sprawdzisz się w organizowaniu wydarzeń o dużej dynamice,
• skorzystasz z oferty festiwalowej przygotowanej dla wolontariuszy,
• dołączysz do społeczności wolontariuszy CMJP2, będziesz mógł uczestniczyć w spotkaniach z innymi wolontariuszami, i poznać wielu fajnych ludzi.

EDIT: Bilety zostały już wyprzedane. Dziękujemy za zainteresowanie.

Ursynowskie Centrum Kultury „Alternatywy”, partner pokazu „Jak nie zabiłem mojego ojca i jak bardzo tego żałuję”, uruchomiło właśnie sprzedaż biletów na ostatnie miejsca. To bilety tzw. ostatniej szansy dla Widzów, którzy nie zdażyli zakupić biletów od 15 stycznia!

LINK DO BILETÓW

Bilety na spektakle i koncerty można kupić:

• na naszej stronie internetowej pod opisami wydarzeń oraz przez portal kicket.com.
• w miarę dostępności miejsc – w kasach Teatru IMKA i Ursynowskiego Centrum Kultury „Alternatywy” na spektakl „Jak nie zabiłem mojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Prosimy o bezpośredni kontakt z tymi instytucjami.
• w kasie Teatru Collegium Nobilium na wydarzenie „Młoda Reżyseria” od wtorku do piątku w godz. 15:00–19:00, w soboty w godzinach 15:00–17:00, w dniu pokazu 16 lutego w godz. 15:00–19:00.
• na pozostałe wydarzenia – od 22 stycznia w kancelarii Centrum Myśli Jana Pawła II (ul. Foksal 11, 3 piętro) od poniedziałku do piątku w godz. 12:00-15:00

W miarę dostępności miejsc będziemy prowadzić sprzedaż w dniu wydarzenia w miejscu jego pokazu od godziny 18:00. Na filmy wstęp jest wolny.

2 kwietnia zakończył się 14. interdyscyplinarny festiwal wielkopostny Nowe Epifanie organizowany przez Centrum Myśli Jana Pawła II, instytucję kultury m.st. Warszawy. W tegorocznej edycji, zaproszeni do projektu artyści wzięli na warsztat otwierający szeroką przestrzeń interpretacyjną temat otchłani. Przez 40 dni, od Środy Popielcowej do Niedzieli Palmowej, widzowie uczestniczyli w spektaklach, koncertach, warsztatach oraz wydarzeniach kulinarnych. Odbyło się 21 wydarzeń, w projekty zaangażowanych było ponad 100 artystów. Z programem Festiwalu zapoznało się w tym roku ponad 2000 osób.

Na tegorocznej edycji Festiwalu pokazane zostały cztery premiery teatralne powstałe jako efekt Laboratorium Nowych Epifanii – warsztatu zorganizowanego latem we współpracy z teatrami w całej Polsce: Nowy Teatr, Teatr Powszechny w Warszawie, Teatr Polski w Poznaniu, Akademia Sztuk Teatralnych w Krakowie. Zaprezentowaliśmy również spektakl z Narodowego Starego Teatru w Krakowie pt. „Arianie” w reż. Beniamina Bukowskiego. Ponadto swoją wizję otchłani zaprezentowało nowe pokolenie reżyserek i reżyserów: Tomasz Fryzeł, Błażej Biegasiewicz, Pamela Leończyk, Wera Makowsx.

Adam Strug – stały gość Festiwalu Nowe Epifanie wykonał „Pieśni z otchłani”, Maria Erdman wraz ze Zbigniewem Pilchem zaprezentowali program „Testament”, a zespół Vox Imaginaria, specjalnie na zamówienie Festiwalu przygotował koncert muzyki schyłku średniowiecza „Deduto sey. Świat jako otchłań”. Program muzyczny uzupełniła potańcówka ostatkowa, do której zagrał polsko-białoruski zespół Hajda Banda / Гайда Банда.

W tym roku kurator wizualny Dawid Zalewski zaprosił widzów na instalację wizualną „Heretyczki”.

Program kulinarny Nowych Epifanii – warsztaty dobroczynne „Power Żur” został w tym roku poszerzony o przygotowane przez Monikę Kucię materiały związane z kulturą stołu, przepisy i inspiracje kulinarne – wszystko dostępne na stronie internetowej Festiwalu.

Program tegorocznej edycji uzupełniały wydarzenia towarzyszące realizowane w współpracy z Muzeum Pana Tadeusza przy Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich. Spotkania były transmitowane online na festiwalowych social mediach.